Γουστάρω θάνατο

Γουστάρω θάνατοοοο…
Σοβαρά μιλάω. Με όλες αυτές τις μαλακίες για συντέλειες, κάθομαι και σκέφτομαι τον θάνατο. Βέβαια, θάνατος δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει ούτε ζωή όπως την εκλαμβάνουμε, αλλά κουβέντα να γίνεται.
Και μου λέει ο άλλος: «Είσαι μαλάκας με γαρνιτούρα». Και του απαντώ: «Με εκπλήττεις αγόρι μου. Μια ζωή μου λέτε ότι είμαι σκέτος μαλάκας, τώρα μου βάλατε και γαρνιτούρα. Γιατί όμως, με λες μαλάκα, άσχετο αν είμαι;».
«Διότι σκέφτεσαι το θάνατο» λέει ο άλλος και συνεχίζει: «Κουνήσου από τη θέση σου, χτύπα ξύλο και σκέψου τη χαρά της ζωής!».

Μάλιστα κύριε. Αυτό και αν είναι κόλπο: Να αποτρέπεις τον ουσιαστικά ανύπαρκτο θάνατο με το να κουνιέσαι από τη θέση σου και να χτυπάς ξύλο! Όλοι αυτοί οι αλχημιστές, ο Τζον Ντι και οι υπόλοιποι, πρέπει να ήτανε μεγάλα αρχίδια. Φάγανε τα νιάτα τους και τα γηρατειά τους ψάχνοντας για την αθανασία, με χίλια δυο πειράματα, άμπρα κατάμπρα και φιλοσοφίες, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν ήταν να πιάσουν δυο ξύλινες καστανιέτες, να τις βαράνε και να κουνιούνται αβέρτα με μάμπο και τσα-τσα για να μείνουνε ζωντανοί!!!
Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι τον καιρό του Τζον Ντι και των μεγάλων αλχημιστών δεν υπήρχανε μάμπο και τσα-τσα, οπότε πάμε παρακάτω, διότι αρχίσατε τις εξυπνάδες και δεν έχω κέφι.
Πάμε πίσω στη συντέλεια. «Κάποτε θα πεθάνουμε, το ξέρω, αλλά δεν υπάρχει λόγος να πεθάνουμε με τέτοιο τρόπο και πριν απολαύσουμε τη ζωή μας» επιμένει ο κοινός θνητός! Το ξέρουμε ε; Ξεράδια!

Κάτστε όμως, εδώ έχουμε δυο προτάσεις: Αφ’ ενός το πώς και πότε και αφ’ ετέρου την απόλαυση. Τι πάει να πει «τόσο νωρίς» κουφιοκέφαλε; Δεν έχεις καταλάβει ότι εσύ αποφασίζεις για το που, πότε και πως θα κάνεις οτιδήποτε στη ζωή σου, μέσα και η αποχώρηση σου από το μπουρδέλο;
Το που, πότε και πως εσύ το αποφασίζεις, ηλίθιε, αλλά δεν το καταλαβαίνεις. Αντ’ αυτού πιστεύεις τους παπάδες που λένε ότι ο Θεός που κρατάει κιτάπια αποφασίζει τα πάντα. Διότι ποτέ, μα ΠΟΤΕ δεν παίρνεις ευθύνη για τη ζωή σου.
Ο καθένας βρίσκεται εκεί που θέλει, αγόρι μου. Πεθαίνει ένα μωρό 5-6 χρονών. Γιατί; Πιθανότατα διότι θυμήθηκε υποσυνείδητα ότι είχε ξανάρθει στο μπουρδέλο και δεν γουστάρει και άλλη παρτίδα. Πας σε ένα σινεμά. Αγοράζεις το εισιτήριο σου, κάθεσαι, σβήνουν τα φώτα και αρχίζεις να μασουλάς ποπ κορν. Από τις πρώτες σκηνές θυμάσαι ότι είχες ξαναδεί την ταινία και ήταν σκέτη πατάτα. Τι θα κάνεις; Αν είσαι σωστός, θα σηκωθείς και θα φύγεις. Ο καθένας είναι εκεί που θέλει ο ίδιος αγόρι μου, από τον πιο φαινομενικά ευτυχισμένο μέχρι τον πιο (επίσης φαινομενικά) δυστυχισμένο κι ας λένε ότι θέλουν οι παπάδες και οι χότζες!
Είναι και η απόλαυση της ζωής. Βέεεεεβαια. Ποια απόλαυση, ρε σκατά; Το να κλείνεσαι μέσα σε μια φυλακή 120 τ.μ. και να βλέπεις Ψινάκη ή Μενεγάκη και να χαριεντίζεσαι, ενώ του άλλου πεθαίνει το παιδί του, ή τυφλώνεται από την ασιτία, είναι απόλαυση ζωής;
Το να είσαι σκλάβος του κατεστημένου είναι απόλαυση; Διασκεδάζεις τη ζωή όταν ξέρεις ότι άχρηστοι σε κυβερνάνε, οριοθετούν την κάθε δραστηριότητα σου, αποφασίζουν την ποιότητα της ζωής σου;
Ποια απόλαυση; Και συγκρίνεις αυτό που λέγεται «ζωή» με την απόλυτη ελευθερία του πνεύματος σου χωρίς τους περιορισμούς του φυσικού σου σώματος, αυτού του αρρωστημένου, χυδαίου φερέτρου της αγνής ψυχής σου;

Να κάνεις ΤΙ άλλο στη ζωή; Πόσο να φας, να χέσεις, να πιεις, να κατουρήσεις, να φουμάρεις, να γαμήσεις, να κάνεις ή να ζητήσεις ρουσφέτι, να πεις «γες σερ» σε υποδεέστερους μαλάκες, να παίξεις στο καζίνο, να παίξεις στο χρηματιστήριο, να πας στο Δήλεσι, να πας στο Παρίσι, να πας στο Μεξικό, να πας στο φεγγάρι, να πηγαίνεις-να πηγαίνεις και να μη φτάνεις πουθενά;
Είναι βέβαια και οι ευγενείς απολαύσεις, λέει ο φιλοσοφημένος της παρέας. Μμμμ…Να ακούσεις κι άλλο Μότσαρτ! Και συγκρίνεται ρε, ο οποιοσδήποτε Μότσαρτ με την απαράμιλλη μελωδία της απόλυτης σιωπής;
Να διαβάσεις κι άλλο Πλάτωνα! Ποιος Πλάτων αγόρι μου και ποιος Σωκράτης, ποιος Σαρτρ, Σαίξπηρ και Αριστοτέλης; Συγκρίνεται ο οποιοσδήποτε από αυτούς με την απόλυτη έλλειψη σκέψης, με το απόλυτο κενό που περιέχει περισσότερη σοφία απ’ όσα εκατομμύρια Πλάτωνες θα χωρούσανε στο «σ» ΤΗΣ «σοφίας» και θα περίσσευε χώρος για ακόμη ένα δισεκατομμύριο; Πλάκα μου κάνεις τώρα; Ζωή σου λέει ο άλλος. Παπάρια μάντολες!
Τώρα θα με ρωτήσετε τι με έχει πιάσει σήμερα! Επειδή είμαι ευθύς άνθρωπος, θα σας πω: Από την Δευτέρα έβλεπα την Οσασούνα να πηδάει τη Σεβίλλη την Πέμπτη το βράδυ, και μάλιστα σε εξαιρετική απόδοση. Από τη Δευτέρα παραμιλούσα «Οσασούνα» όπου βρισκόμουνα. Την Πέμπτη (χθες) διαβάζω τα νέα των ομάδων και διαπιστώνω ότι η Σεβίλλη έχει και τραυματίες. Μαντέψατε! Δεν πρόλαβα να την παίξω! Και κέρδισε 1-0 η κουφάλα η Οσασούνα.
Γι’ αυτό λέω ,δε γαμιέται η ζωή; Γουστάρω θάνατο...

Πανούτσος

Αγόραζα για πολύ καιρό το Βήμα, μόνο και μόνο επειδή έγραφε ο Πανούτσος, και τώρα καθημερινά την Sportday.

Με τον καιρό έμαθα να μου αρέσουνε και άλλοι - αλλά την στήλη του Αντώνη, δεν την έχασα ποτέ.Η σχέση μας ήταν αγάπης-μίσους (κυρίως επειδή δεν μπορούσα να γράψω έτσι όπως έγραφε - διάολε, δεν μπορούσα καν να ΣΚΕΦΤΩ όπως έγραφε) - αλλά στην τηλεόραση…

E, λοιπόν στην τηλεόραση δεν τον χωνεύω τον Πανούτσο. Δεν με ενοχλεί, τον βλέπω, αλλά δεν θα κάτσω και μπροστά στο γυαλί με το πάθος που ξεφυλλίζω τη Sportday ή το Θέμα.

Είναι απο τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανθρώπου που η γραφή του έχει τεράστια διαφορά με το λέγειν του. Και το θέμα είναι πως ο πολύς κόσμος δυστυχώς τον ξέρει μόνο απο το γυαλί.

Βάζω πρόγραμμα

Λοιπόν, επειδή εκτός απο χρόνο σπαταλάω και ψυχοσωματική κούραση για να γράφω τα περί συντέλειας, εξωγήινων, Θεού, Σουμερίων κτλ, κτλ, χώρια το ότι λαμβάνω πολλά mail για το θέμα, ακόμη και απο θεολόγο!, και νιώθω μεγάλη πίεση, ακούστε τι θα κάνουμε.
Θα ασχολούμαστε με αυτές τις μαλακίες μόνο το Σαββατοκύριακο, και τις καθημερινές με τις υπόλοιπες μαλακίες.

Άντε γεια

Με σπέρμα και ωάρια ζώων έφτιαξαν τον άνθρωπο!

«Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία!», όπως το είχε θέσει στον Άμλετ ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Σουμέριοι ή Εβραίοι λοιπόν;
Τώρα που το σκέπτομαι, υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές της εκδοχής ότι ο Σαίξπηρ ήτανε μια πλαστή προσωπικότητα, πίσω από την οποία κρυβόταν ο γόνος μιας αριστοκρατικής οικογένειας «πρώτης γραμμής», πολύ προσφιλούς στο Αγγλικό Στέμα, που δεν τολμούσε να φανερωθεί, διότι το θέατρο και η ηθοποιοί δεν έχαιραν της εκτίμησης της Ελισαβετιανής άρχουσας τάξης.
Έχω δει έναν Αμερικανό ιστορικό του θεάτρου να κλαίει στη προσπάθεια του να υποστηρίξει τη θεωρία. Είχε απαγγείλει και ορισμένους στίχους από έργα του βάρδου, που όντως δείχνουν τον αβάστακτο πόνο κάποιου που, έχοντας δημιουργήσει κάτι αξιόλογο, δεν μπορεί να επικαλεσθεί «πατρότητα» για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Συνταρακτικά πράγματα.
Είναι και το άλλο: Μια ιδιωτική ακτινογράφηση του μαυσωλείου του Σαίξπηρ είχε δείξει ότι είναι άδειο! Οι Εγγλέζοι, όμως, δεν δέχονται να το ανοίξουν. Σιγά που οι ασπρουλιάρηδες θα ρισκάρουν την κατάρρευσή ενός «μνημείου» τους. Τώρα θα μου πει κάποιος, ρε μαλάκα, εσύ δεν είσαι που κοροϊδεύεις όσους πιστεύουν σε τέτοιες θεωρίες συνομωσίας , και τώρα κάθεσαι και τα αναπαράγεις;
Αχ καλέ, παρασύρθηκα! Είπαμε όχι παρενθέσεις. Σουμέριοι ή Εβραίοι λοιπόν; Κοιτάξτε να δείτε, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά σε ότι λένε οι δυο ένοικοι της Γης της Επαγγελίας. Σε ορισμένα σημεία οι Γραφές τους είναι τόσο όμοιες, που κάποιος θα έλεγε ότι οι Εβραίοι αντέγραψαν τους Σουμέριους(αφού οι Σουμεριακές γραφές προϋπήρχαν ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ της Παλαιάς Διαθήκης). Ίσως ο Γιαχβέ να είναι κάλπικος κουμανταδόρος, «δεύτερο χέρι» που λένε!
Οι Σουμεριακός πολιτισμός θεωρείται ο πρώτος «αξιόλογος» που εμφανίστηκε ποτέ στη Γη, γύρω στα 20.000 π.χ., δημιουργώντας σπουδαία έργα όπως δρόμοι, πυραμίδες, νόμους, ακόμα και…ποίηση, την εποχή που όλοι οι υπόλοιποι λαοί είχαν ως έγνοια το πώς απλά θα επιβιώσουν.
Έχουν βρεθεί αμέτρητες πλάκες στην Σούμερ. Σε μια ανασκαφή μόνο, έχουν βρεθεί πάνω από 30.000! Οι περισσότερες παραμένουν αμετάφραστες. Η Σιππάρ ήταν μια πόλη που συνδεότανε πολύ με τη δικαιοσύνη. Ίσως εκεί να βρισκόταν ο Άρειος Πάγος ή το Συμβούλιο της Επικρατείας των Σουμερίων. Ο Ουτού, που αναφέρεται συχνά, ίσως να ήταν κάποιος αρχιδικαστής. Μια πλάκα αναφέρει τις αρχές του:

«Μην κάνεις κακό στον αντίδικο σου.

Αντάμειψε με καλό εκείνον που σου κάνει κακό.

Αντιμετώπισε τον εχθρό σου με δικαιοσύνη.

Μην επιτρέψεις στην καρδιά σου να παρασυρθεί και να κάνει κακό.

Σ’ εκείνον που παρακαλεί για βοήθεια, δώσε φαί να φάει και κρασί να πιεί.

Βοήθα τους άλλους, κάνε το καλό».

Αυτό είχε γραφτεί γύρω στις δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν ο Ματθαίος αναφέρει την επί του όρους ομιλία!

Μας τα’ παν κι άλλοι, νο;
Ο άνθρωπος που βοήθησε στο να μεταφραστούν οι πλάκες των Σουμερίων ήταν ο τεράστιος Σουμεριολόγος Ζαχαρίας Σίτσιν. Μεγάλη διάνοια της εποχής του, ο Σίτσιν αντιμετώπισε απίστευτο πόλεμο από το κατεστημένο τη δεκαετία του ’70 στην Αμερική, όταν ανέπτυξε τις πρώτες του θεωρίες για τον Σουμεριακό πολιτισμό,και εξέδωσε το διάσημο βιβλίο του "Ο δωδέκατος πλανήτης". . Βέβαια, ο καθένας ερμηνεύει μια πανάρχαια γραφή όπως θέλει, αλλά ο Σίτσιν έχει κάτι ΠΟΛΥ υπέρ του: Είχε προβλέψει με ΠΟΛΛΗ λεπτομέρεια τι θα εύρισκε η διαστημική αποστολή «Voyager 2» της NASA στους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα, τη δεκαετία του ’80!. Όταν πρωτοξεκίνησε η συγκεκριμένη αποστολή, κανείς δεν ήξερε τι συνθήκες θα επικρατούσαν στους συγκεκριμένους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ένας δορυφόρος θα επισκεπτόταν τα μακρινάαυτά μέρη. Ο Σίτσιν όμως τους είπε: Οι πλανήτες θα έχουν τις εξής διαστάσεις. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα θα είναι έτσι, ενώ του Ουρανού έτσι. Θα βρείτε αυτό και αυτό, αλλά όχι εκείνο που νομίζετε.
Τα είχε προβλέψει ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ την εκτόξευση της αποστολής , έχοντας μελετήσει τις γραφές των Σουμερίων που αναφέρουν πράγματα που ήταν εντελώς άγνωστα στους επιστήμονες πριν το τεράστιο ταξίδι και την άφιξη του «Voyager 2» στους συγκεκριμένους πλανήτες. Από χρώμα και σύσταση, μέχρι αριθμό φυσικών δορυφόρων, οι προβλέψεις του Σίτσιν επαληθεύτηκαν ΠΛΗΡΩΣ! Πως το ήξεραν οι Σουμέριοι;
Ας το αφήσουμε προς το παρόν αυτό, και ας πάμε στον γνωστό μας από τη Βίβλο κατακλυσμό. Τόσο οι Σουμέριοι όσο και οι Εβραίοι περιγράφουν τον κατακλυσμό με γλαφυρότητα. Το ότι όντως είχε συμβεί κάποια πολύ μεγάλη καταστροφή στην περιοχή, που σχετιζόταν με το νερό δεν αμφισβητείται. Την πιο χειροπιαστή μαρτυρία ίσως προσφέρει η σχετικά γειτονική Αιγυπτιακή Σφίγγα, που παρεμπιπτόντως είναι ΠΟΛΥ αρχαιότερη απ’ ότι πιστεύαμε μέχρι τώρα. Δεν μιλάμε κατά χίλια, ή δυο χιλιάδες, αλλά ίσως κατά δεκάδες χιλιάδες χρόνια!
Επιστημονική ανάλυση της πέτρας της Σφίγγας έδειξε ότι ήταν καλυμμένη με νερό για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, η ΚΑΘΕΤΗ διάβρωση της πέτρας εισηγείται ότι το μνημείο είχε βρεθεί κάτω από καταρρακτώδη και αδιάκοπη βροχή. Αν η διάβρωση είχε προκληθεί από τον αέρα της ερήμου και τις αμμοθύελλες, τότε το «φάγωμα» θα ήταν ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ και όχι ΚΑΘΕΤΟ.
Έχουμε λοιπόν δυο πολιτισμούς που μιλάνε για κατακλυσμό. Υπάρχουν μεν διαφορές στις παραδόσεις τους, αλλά επίσης και τεράστιες ομοιότητες. Και κατά τις δύο παραδόσεις, κάποιοι ήξεραν για τον επερχόμενο κατακλυσμό. Ο Γιαχβέ των Εβραίων είχε προκαλέσει τη νεροποντή ο ίδιος, για να αφανίσει τους ανθρώπους που τον είχανε τσαντίσει.
Και κατά την παράδοση των Σουμερίων, οι «Θεοί» είχανε τσαντιστεί από τον άνθρωπο. Δεν προκάλεσαν όμως οι ίδιοι τον κατακλυσμό, αλλά ΗΞΕΡΑΝ ότι θα συνέβαινε. Ήξεραν την επίδραση που θα είχε στις κλιματολογικές συνθήκες της Γης η επικείμενη προσέγγιση ενός μεγάλου ουρανίου σώματος, (του δικού τους πλανήτη!) που θα πλησίαζε την Γη περνώντας ανάμεσα στον Άρη και τον Κρόνο. Ήξεραν επίσης την επίδραση που θα είχαν οι κραδασμοί πάνω στους πάγους της Ανταρκτικής, που θα «ξεκολλούσαν» και θα έπεφταν μέσα στον ωκεανό δημιουργώντας ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα.
Το ερώτημα είναι ΠΩΣ μπορούσαν να προβλέψουν την θεομηνία οι «Θεοί» των Σουμερίων;
Και στις δυο περιπτώσεις οι άνθρωποι είχαν τσαντίσει τους ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ τους. Όπως ο Εβραϊκός Γιαχβέ, έτσι και οι «ιπτάμενοι θεοί» των Σουμερίων είχαν δημιουργήσει τον άνθρωπο. Μόνο που στη Σουμεριακή εκδοχή οι «Θεοί» δεν χρησιμοποίησαν χώμα και σάλιο, αλλά το σπέρμα τους και ωάρια ζώων! Μιλάμε για τεχνητή γονιμοποίηση σε φιαλίδια και σωλήνες!
Τα έμβρυα φιλοξενήθηκαν στις μήτρες των εξωγήινων γυναικών τους. Είχαν φτιάξει μονάδα υποκατάστατων μανάδων! Αυτοί κι αν έπλασαν τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»!
Και στις δυο παραδόσεις κάποιοι γλύτωσαν το μπάχαλο του κατακλυσμού. Ένας πιστός υπηρέτης και το σινάφι του, που είχε λυπηθεί ο «Θεός». Και στις δυο περιπτώσεις ο Θεός αποκάλυψε στον υπηρέτη του τι θα γινόταν και του είπε με λεπτομέρειες πώς να φτιάξει το σκάφος που θα τον έσωζε. Μόνο που οι Σουμέριοι άφησαν και σκίτσα. Μας δείχνουν έναν εξωγήινο «Θεό» να μιλάει στον υπηρέτη, που κρυβόταν πίσω από ένα παραβάν με διακοσμητικά φυτά!
Η «κιβωτός» δεν ήταν απλή βάρκα, αλλά υποβρύχιο! Άντε, ένα ΑΠΟΛΥΤΑ υδατοστεγές σκάφος. Οι Σουμέριοι αναφέρουν προδιαγραφές υποβρυχίου, ενώ στην Π. Διαθήκη, σύμφωνα με την οποία επίσης είχαν δοθεί λεπτομερείς οδηγίες κατασκευής, κυρίως για την ΠΛΗΡΗ μόνωση του σκάφους μέσα κι έξω με άσφαλτο, χρησιμοποιείται η λέξη «θυρίδα» για ένα άνοιγμα στο πλάι.
Η συγκεκριμένη εβραϊκή λέξη δεν έχει την αντίστοιχη της Ελληνικής, αλλά κατά τους Εβραιολόγους η έννοια πλησιάζει την «καταπακτή», ή «μπουκαπόρτα». Δεν μου λέτε, γιατί «ΘΥΡΙΔΑ» και όχι «ΘΥΡΑ» σε ένα τόσο μεγάλο σκάφος, που μετρούσε 350 πήχεις μήκος, 50 πλάτος και 30 ύψος (Γένεσις Στ. 15)
Υποβρύχιο και όχι βάρκα χρειαζόταν για να αντιμετωπισθεί το παλιρροϊκό κύμα που θα δημιουργείτο από το ξεκόλλημα των πάγων της Ανταρκτικής. Καμιά βάρκα ή καράβι δεν θα γλύτωνε. ΜΟΝΟ με υποβρύχιο θα μπορούσε να σωθεί ο Νώε!

Παπάρια μάντολες ο όφις και το μήλο...

Εντάξει, το παραδέχομαι. Είμαι ένας αμετανόητος εγωκεντρικός, που πιστεύει ότι αυτός κατέχει την Αλήθεια και όλοι οι άλλοι άγονται και φέρονται σύμφωνα με τις βουλές και τις εντολές της εξουσίας ή του κατεστημένου. Δεν διαχωρίζω ιδεολογίες και δόγματα.

Είτε πρόκειται για έναν σύμβουλο της Νέας Δημοκρατίας που έχει κάνει καριέρα σε ένα υπουργείο της κυβέρνησης εξασφαλίζοντας βιλάρα και Μερσεντές, είτε για έναν αναρχικό στα Εξάρχεια που μεγάλωσε με τις θεωρίες του Μπακούνιν, το ίδιο μου κάνει. Και οι δυο είναι τυφλωμένοι από την ίδια τους τη θρησκεία. Διότι περί θρησκείας πρόκειται όταν ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με τις εντολές που σου λέει ο εκάστοτε αρχηγός του δόγματος στο οποίο ανήκεις.
Άλλο ήθελα να πω και πάλι ξέφυγα από το θέμα. Δεν πειράζει. Και ο Αϊνστάιν ίσως άλλα ήθελε να πει, και να κατέληξε στη θεωρία της σχετικότητας. Όχι ότι συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Αλβέρτο, αλλά τέλος πάντων,
Σκέφτηκα πως, διότι κάποτε σκέπτομαι, άσχετα εάν οι σκέψεις μου αξίζουν λιγότερο από μισό κιλό χοιρινά λουκάνικα σε μια Συναγωγή στην Ιερουσαλήμ, πως καλό θα είναι να δούμε πρώτα τις δοξασίες, τους μύθους, και ίσως τις «αλήθειες» των διάφορων πολιτισμών που υπήρξαν στη Γη, πολλά χρόνια προτού ο Σώκρατες πει «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Πριν πω όμως για τους μέγιστους Σουμέριους, οι οποίοι είχαν καταλάβει τον κόσμο νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλο λαό, ας πούμε για τους δικούς μας, τους Εβραίους, οι οποίοι για μένα είναι ο πιο σπουδαίος λαός που πάτησε ποτέ στη γη, αλλά αυτό θα το αναλύσω αργότερα, και τον Θεό που μας πλάσαραν.
Ωωωωχ. Ακούω τον πρώτο μαλάκα. «Τι λες άνθρωπε μου, ποιον Θεό μας πλάσαραν οι Εβραίοι? Εμείς έχουμε δικό μας Θεό, που δεν έχει σχέση με τον Γιαχβέ. Άσε που ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος, αλλά πέθανε και εξαιτίας τους».
Ένα γιαούρτι στο κύριο από μένα παρακαλώ, και να’ ναι στραγγιστό. Ποια θρησκεία σου αγόρι μου? Ο μονοθεϊσμός είναι αποκλειστικά δημιούργημα των Εβραίων, είτε σου αρέσει είτε όχι, και ο Γιαχβέ των Εβραίων είναι αυτός που ουσιαστικά πιστεύεις εσύ ο Ορθόδοξος ή Καθολικός Χριστιανός. Όσο για το Χριστό, πρώτα πες μας τι εθνικότητας ήταν ο Ιωσήφ και η Μαρία και μετά μίλα. Δεν θα προχωρήσω παρακάτω και να πω πως η εμφάνιση του Ιησού στη γη δεν έχει καμία απολύτως αξία και σημασία εάν δεν υπήρχε η Παλαιά Διαθήκη, διότι θα ξεφύγω πολύ από το θέμα. Θα τα αναλύσουμε όλα αυτά σε άλλο post.
Ας δούμε λοιπόν τους Εβραίους. «Και είπεν ο Θεός: Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόναν ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» λέει η Παλαιά Διαθήκη, σωστά? Και λίγο πιο παρακάτω λέει: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν». Μα τι ακριβώς λένε, η ΔΕΝ λένε οι αρχαίοι Εβραίοι? Σας παρακαλώ πάρα πολύ, μην αρχίσετε τα κηρύγματα και τις θεόπνευστες εξηγήσεις, που συχνά ούτε αυτοί που τις δίνουν δεν τις καταλαβαίνουν (ούτε τις πιστεύουν). Είμαι απλός άνθρωπος.
Ας δούμε λοιπόν τι προσπαθούν να ΜΗΝ πούνε οι Εβραίοι, που ήταν και γείτονες των Σουμερίων. Θα το δούμε με το δικό μου, απλό μυαλό. Παρεμπιπτόντως, η Παλαιά Διαθήκη και οι γραφές των Σουμερίων ΔΕΝ διαφέρουν και τόσο πολύ, αν ερευνηθούν κατά βάθος και χωρίς προκατάληψη.
Κατά ποια εικόνα έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο? Κατά τη φυσική? Μήπως ο Θεός έχει τσίμπλες, αιμοροϊδες και πυτιρίδα? Ξυρίζεται με αφρό, ή χρησιμοποιεί κάποιο μαραφέτι με μπαταρίες? Τι χρώμα είναι τα μάτια του? Υποφέρει από μυωπία και ημικρανία, που είναι κα της μόδας? Πίνει καφέ ο Θεός? Φτύνει? Χέζει? Κατουράει? Γαμάει? Αυνανίζεται? Πεινάει? Κλάνει και ρεύεται? Φουμάρει? Παίζει ζάρια? Έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις?
Γελοία πράγματα έ? Συμφωνώ απόλυτα. Άρα μας μένει η πνευματική εικόνα.
Δεν μου λέτε, ο Θεός ζηλεύει? Ερωτεύεται? Εχθρεύεται? Φοβάται? Κάνει λαμογιές? Έχει εγωισμό και μπαμπεσιά? Έχει συμπλέγματα και φετίχ? Τίποτε από όλα αυτά, σωστά? Τότε ποια εικόνα και ποια ομοίωση μου τσαμπουνάτε?

Ρε άστε το, «Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο τέλειο, αλλά του έδωσε απόλυτη ελευθερία την οποία ο άνθρωπος κατεχράσθη» και άλλες κουλτουριές του κώλου!. Ότι σας συφέρει λέτε. Πάμε παρά κάτω: Λέει ή δεν λέει η Παλαιά Διαθήκη: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός λέγων: Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γη και κατακυριεύσατε αυτής»? Λέει και παραλέει! Μα, τότε, ο εκδιωγμός του Αδάμ και της Εύας από τον κήπο της Εδέμ ήταν προμελετημένος. Παπάρια μάντολες ο όφις και το μήλο! Στημένο ήταν το ματσάκι! Γιατί δεν είπε ο Θεός «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τον κήπο της Εδέμ» αν ο αρχικός και αγαθός σκοπός του ήτανε να παραμείνουν εκεί οι προπάτορες μας?
Είναι και το άλλο: Εφ’ όσον ο Θεός τους ΕΥΛΟΓΗΣΕ με «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ τον τρόπο με τον οποίο αυξάνονται οι «κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν του», τότε γιατί το σεξ θεωρείται τόσο κακό ή αισχρό, που η σύλληψη του «μονογενούς» υιού του Θεού, του μεσσία, να γίνεται με κρίνο, γλαδίολο ή παπαρούνα? ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΕ?
Ξέρετε τι λέω εγώ? Ότι οι «θεόπνευστοι» είναι κομπλεξικοί, και προσπαθούν να φορτώσουν τα δικά τους συμπλέγματα και ενοχές πάνω στις πλάτες των άλλων. Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί λέω πως οι θεόπνευστοι είναι κομπλεξικοί και όχι οι αρχαίοι Εβραίοι που έγραψαν την Παλαιά Διαθήκη;
Η απάντηση είναι απλή: Οι Εβραίοι ίσως σωστά τα είπανε. Πιθανό ΑΛΛΑ να είχαν στο μυαλό τους όταν έγραφαν την ΔΙΑΘΗΚΗ τους και ΑΛΛΑ να είχαν αυτοί που την ερμήνευσαν σύμφωνα με τις σκοπιμότητες τους. Εξάλλου η Παλαιά Διαθήκη, όπως και πολλά αρχαία βιβλία που ασχολούνται με την κοσμογονία και ανθρωπογονία, είναι «κρυπτογραφημένα».
Αν έγραφα μια συγκεκριμένη ερμηνεία της ιστορίας του Ιωνά και του κήτους, που έχω ακούσει από κάποιους ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥΣ και μελετημένους, θα μου ρίχνανε πέτρες! Περι συνειδησιακών κέντρων είναι όλος ο χαβαλές, ιδιαίτερα για το «κώλωμα» του Ιωνά μέσα στη «φουρτούνα» καθ΄οδόν προς τη Νινευή, που αντιπροσωπεύει το ηλιακό πλέγμα. Όσο για την Ιόππη, άσε…
Ένας μέγας φιλόσοφος του Μεσαίωνα ήταν ο Ισπανοεβραίος Μωυσής Μαϊμονίδης. Τεράστια διάνοια. Ήτανε τόσο προχωρημένος, που αντιμετώπισε πρωτοφανή πόλεμο από το ίδιο το Εβραϊκό κατεστημένο, κυρίως για το βιβλίο του «Οδηγός για μπερδεμένους», που άρχισε να γράφει το 1176 και του πήρε 15 χρόνια για να το τελειώσει! Στο τέλος δικαιώθηκε σε βαθμό που οι ιδέες του επηρέασαν τη σκέψη φιλοσόφων όπως ο Σπινόζα κι ο Λάιμπιντς.
Εν πάση περιπτώσει, ο Μαϊμονίδης, που είχε ΥΠΕΡάρτια γνώση της αρχαίας εβραϊκής, και μελέτησε επισταμένα την Παλαιά Διαθήκη στο πρωτότυπο, είχε πει ότι το μυστικό της κοσμογονίας ΚΡΥΒΕΤΑΙ στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, κι όποιος τα βρει δεν πρέπει να τα διαδώσει σε αμύητους.
Από την άλλη πλευρά, οι γείτονες των Εβραίων, οι Σουμέριοι, λένε καθαρά και ξάστερα, χωρίς κωδικούς και παραβολές, ότι ο άνθρωπος είχε πλαστεί από εξωγήινους.
Μα τον Ε.Τ. του Σπίλμπεργκ, αυτό λένε (και τεκμηριώνουν!). Την Κυριακή μπαίνουμε στο ζουμί, χωρίς παρενθέσεις!

Δεν θα ησυχάσω αν δεν ξεράσω...

Δεν έχεις σταθερό θέμα μου λέει ο άλλος. Σιγά ρε που δεν έχω σταθερό θέμα. Και ότι λέω μόνο ότι θέλω εγώ αδιαφορώντας για το ποιο είναι το σωστό. Καλά, μάγος είσαι αδερφέ μου?
Και βέβαια βγάζω ότι έχω μέσα μου. Τι νομίζεις πως κάνω, κήρυγμα, σαν τον παλαβό από το Σέβεν? Όχι μόνο απλά τα βγάζω, αλλά τα ξερνάω όπως η πιτσιρίκα που είχε τον Διάβολο μέσα της στον «Εξορκιστή», που στριφογύριζε το κεφάλι της και ξέρναγε πρασινίλα και δυσοσμία!
Και δεν θα ησυχάσω αν δεν ξεράσω όλα όσα με τάισαν απο μωρό οι Χριστοκάπηλοι, οι πατριδοκάπηλοι, οι δογματικοί Αριστεροί και Δεξιοί, και άπαντες οι εξουσίες του κόσμου.
Έχω ένα βαθύμετρο και κάθε τόσο μετράω πόσο δηλητήριο έχει μείνει μέσα μου. Δόξα τω θεώ, η στάθμη πέφτει σταθερά με το συνεχές ξέρασμα. Πολλοί το κάνουν αυτό. Άλλοι βγάζουν τα απωθημένα τους σε πνευματικούς, άλλοι ξαπλωμένοι σε καναπέδες ψυχαναλυτών, εγώ τα γράφω.
Τώρα θα πεις, και με το δίκιο σου, τι φταιν' οι αναγνώστες? Μα εγώ δεν γράφω για αναγνώστες. Για πάρτη μου γράφω. Είτε ένας διαβάζει τις μαλακίες και τα απωθημένα μου, είτε χίλιοι, είτε κανένας, το ίδιο μου κάνει. Δεν έχω πρόβλημα. Για να διαβάζω ΕΓΩ γράφω! Ο αυτοσεβασμός μου δεν εξαρτάται απο το εαν έχω «κοινό» ή όχι.
Τέλος πάντων. Στη συνέχεια έχουμε Νιμπίρου, Σίτσιν, Ανουκάκι και Νεφιλίμ. Δεν έχετε ιδέα τι σημαίνουν αυτά ε?
Καλά. Θα μάθετε!

Ο μεγαλύτερος "προδότης" της Ιστορίας...

Γιορτάζουμε την Ανάσταση, λένε. Παπάρια μάντολες λέω εγώ. Καμία Ανάσταση δεν γιορτάζεται το Πάσχα. Αυτά είναι για τη μάζα, που άγεται και φέρεται από το ιερατείο. Ποια Ανάσταση? Μια προδοσία γιορτάζουν όλοι οι χριστιανοί αυτές της μέρες. Ο Ιούδας ήταν προδότης γιατί το στόρυ χρειαζόταν έναν προδότη. Έχω δική μου κρίση και δεν υιοθετώ το κάθε παραμύθι που λανσάρει κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, άγιος, πατριάρχης, ιστορικός, ευαγγελιστής, ερευνητής, κατασκευαστής μύθων.
Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης, είναι το νέο σενάριο, το οποίο αποτελεί τη νέα αλήθεια. Πρόδωσε λένε ο πλέον καλλιεργημένος και κοινωνικά ανώτερος απ’ όλους τους μαθητές τον δάσκαλο, όμως κατόπιν επιθυμίας του Ιησού. Αυτά μας λένε τόσους αιώνες. Θα μας τρελλάνουν?
Ο Ιούδας όχι μόνο δεν ήταν προδότης, αλλά αυτός ουσιαστικά σταυρώθηκε στη θέση του Χριστού. Ο πιο διασυρόμενος ήρωας όλων τον εποχών είναι ο Ιούδας.
Κι εγώ αν κάτσω και γράψω ένα δικό μου ευαγγέλιο θα λέω τα δικά μου. Ποιος με εμποδίζει? Ότι θέλει ο καθένας λέει, φαντάζεται, πιστεύει. Όπως και ο καθένας ότι γουστάρει το αποδέχεται ή το απορρίπτει.
Η δική μου αλήθεια είναι: Δεν με ενδιαφέρει εάν ο Ιούδας ήταν πράγματι προδότης, ή όχι. Ούτε αν πρόδωσε για τα αργύρια ή για κάποιον άλλο λόγο. Αν του ανέθεσε ο ίδιος ο Χριστός την αποστολή προδοσίας, ή αν ο Ιούδας πήρε τη σχετική εντολή κατ’ ευθείαν από το το Θεό, μέσω κάποιου αγγέλου.
Τι σημαίνει προδοσία? Αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Αν ο Ιούδας ήταν πιστός των Εβραίων, δηλαδή του ομόθρησκου ιερατείου του, ή ακόμη και πράκτωρ των Ρωμαίων…μπορεί να χαρακτηριστεί προδότης? Αφού ανήκε, αν ανήκε, στην άλλη πλευρά… Στην περίπτωση λοιπόν που ιδεολογικά και θρησκευτικά ήταν όργανο στρατευμένο έναντίον του κινήματος του Χριστού, μπορεί να θεωρηθεί προδότης ο Ιούδας?
Η δική μου προσέγγιση στον Ιούδα, τον μεγαλύτερο προδότη από καταβολής ανθρώπου, είναι να υπάρξει μια παγκόσμια συμφωνία, μια παγκόσμια παραδοχή στο τι ακριβώς είναι προδοσία, τι είναι Προδότης. Πρώτα αυτό, και μετά ας φτιάχνει ο καθένας, είτε είναι Βατικανό, είτε ένας πονηρός ευαγγελιστής το δικό του θρίλερ για την αλήθεια του Ιούδα.
Προδότης ο προδότης, ή ένα τραγικό θύμα? Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στον Ιούδα, ο οποίος απλά δίνει την αφορμή να απαντηθεί το ερώτημα τι ακριβώς είναι ο Προδότης, αν βεβαίως προδίδεται κάποια μέγιστη Αλήθεια, κάποιος Αληθινός Προφήτης. Όσο δεν έχει υπερισχύσει ακόμη ένας προφήτης, Μια αιώνια αλήθεια, ουδείς έχει το ηθικό δικαίωμα
να προσάπτει την κατηγορία της προδοσίας σε κανέναν, με σκοπό δόλιο να υπηρετήσει την αλήθεια του δικού του δόγματος.

Όσον αφορά τώρα την όλη ιστορία που μαθαίνουμε τόσο καιρό από τη Καινή Διαθήκη, εμένα από καιρό μου βρωμούσε… (Παρένθεση: Αν και δεν πιστεύω στο Θεό ούτε πιστεύω ότι ο Χριστός αναστήθηκε και άλλα τέτοια, εν τούτοις γνωρίζω πολλά περισσότερα από το μέσο πιστό, τόσο όσον αφορά τη ζωή του Ιησού, όσο και για την όλη ουσία του Χριστιανισμού.)
Αν ο Χριστός ήταν ο Ρωχάμης και δρούσε στα Εξάρχεια, θα χρειαζόταν να τον υποδείξει κάποιος ρουφιάνος στους τοπικούς μπάτσους? Μήπως οι χωροφύλακες τον καιρό του εμφυλίου θα χρειάζονταν κάποιον χαφιέ να φιλήσει τον Άρη Βελουχιώτη για να κατάλάβουν ποιος ήταν και να τον μπουζουριάσουνε? Όχι, ε?
Ένα από τα βασικά ερωτήματα σχετικά με αυτή την ιστορία της προδοσίας του Ιησού από τον Ιούδα, είναι το γιατί χρειαζόταν ένας προδότης να φιλήσει το γιο της Μαρίας για να τον συλλάβουνε. Κάτσετε ρε, ανάμεσα τους ζούσε ο Ιησούς, και δεν μιλάμε για καμία Νέα Υόρκη, ή Τόκυο! Στον ναό τους είχε διδάξει, στον ίδιο ναό είχε δείρει και εκδιώξει τους εμπόρους και τους χρηματιστές, στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ ξέπλυνε αμαρτίες, κήρυττε δημόσια καθημερινά. Μιλάμε για πασίγνωστο, για ένα πολύ… «in» πρόσωπο της εποχής, που όλοι έβλεπαν σε καθημερινή βάση. Γιατί δηλαδή χρειαζόταν ο Ιούδας να υποδείξει ποιος είναι ο Ιησούς με ένα φιλί? Δεν κολλάει!
Λέτε να μην υπήρξε προδοσία του Ιούδα? Να εφευρέθηκε όλη αυτή η υπόθεση περί τριάκοντα αργυρίων για να κολλήσει με κάτι από την εβραϊκή παράδοση? Μάλλον και…όχι μόνο! Είναι πασιφανές ότι, τουλάχιστον ο Ματθαίος, ήταν και…λίγος στα θρησκευτικά. Λέει (κεφ.26, στιχ 14-15) «Τότε πορευθείς εις των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε: τι θέλετε μοι δούνε και εγώ υμίν παραδώσω αυτόν? Οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια». Και αργότερα (κεφ. 27 στιχ.3-10), αφού μετάνιωσε ο Ιούδας και επέστρεψε στους αρχιερείς τα αργύρια, εκείνοι δεν τα έβαλαν πίσω στο ταμείο, επειδή ήταν λεφτά αίματος, αλλά αγόρασαν αγρό που «…εκλήθη αγρός αίματος εως την σήμερον. Τότε εκπληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος: και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμή του τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ, και έδωκαν αυτά εις τον αγρόν του κεραμέως, καθά συνέταξε μοι Κύριος».
Σόρι Μάθιου, έμεινες μεταξεταστέος, δεν πήρες βάση. Η επόμενη εξεταστική την…Δευτέρα Παρουσία! Διότι δεν είναι ο Ιερεμίας αλλά ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ που το είπε αυτό, μάλιστα στο…περίπου. (κεφ 11 στιχ 12-13): «Και θα τους πω: Αν σας φαίνεται καλό, τότε δώστε μου την τιμή ή αρνηθείτε τη. Και ζύγισαν για την τιμή μου τριάκοντα αργύρια. Και μου είπε ο Κύριος «ρίξε τα μέσα στο καμίνι και θα δω εάν είναι καλό μέταλλο, με τον ίδιο τρόπο που δοκιμάστηκα και για αυτούς» Και πήρα τα τριάκοντα αργύρια και τα πέταξα στο καμίνι, στον οίκο του Κυρίου»!
Μπας και δεν υπήρξε καμία προδοσία και απλά ο Ματθαίος σκαρφίστηκε ένα παραμύθι για να «επαληθεύσει» μια προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης, της Γραφής, που ήταν το αναγνωρισμένο κιτάπι του σιναφιού? Διότι ΜΟΝΟ ο Ματθαίος αναφέρει τα τριάκοντα αργύρια. Ο Μάρκος, που είχε γράψει και το πρώτο ευαγγέλιο, καθώς και ο Λουκάς, που ήταν ένας καλός αντιγραφέας του κερατά, ΔΕΝ αναφέρουν το ποσό, ενώ ο Ιωάννης, που είναι ο θεωρητικός της παρέας, δεν αναφέρει καν αντίτιμο για την «προδοσία»
Να πάμε πιο πέρα όμως. Τα πρώτα χριστιανικά κείμενα, πιο παλιά και από το ευαγγέλιο του Μάρκου, ήταν οι επιστολές του Παύλου. Η χρονολογικά πρώτη αναφορά στη παράδοση του Ιησού, βρίσκεται στην Α΄ προς Κορινθίους (κεφ 11 στιχ 23): «Εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου, ό και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί ή παρεδίδοτο έλαβεν άρτον…» Προσέξατε το ρήμα που χρησιμοποιεί ο Παύλος στη «ξόφαλτση» αναφορά του στο συγκεκριμένο θέμα? ΠΑΡΕδίδοτο και όχι ΠΡΟδίδοτο, άλλο η παράδοση, άλλο η προδοσία!
Τώρα θα μου πείτε ότι δυιλίζω το κουνούπι και καταβροχθίζω την γκαμήλα. Όπότε ας πάμε σε ένα τελευταίο, στις Πράξεις των Αποστόλων, στον «Λόγο του Στέφανου» στο 7ο κεφάλαιο. Στους στίχους 52-53 λέει: «Και ποιον από τους προφήτες δεν κατεδίωξαν οι προπάτορες σας? Θανάτωσαν αυτούς που προφήτεψαν τον ερχομό του Δίκαιου Μεσία, που κι εσείς οι ίδιοι που λάβατε τον νόμο του Θεού μέσω αγγέλων και δεν τον τηρήσατε».
Μήπως αναφέρει κανέναν Ιούδα ο Στέφανος? Ποσώς! Όλη τη φάρα κατηγορεί, το μένος του είναι εναντίον μιας τάξης και όχι ενός συγκεκριμένου ατόμου.
Και ο έρμος ο Ιούδας, ή μάλλον η προδοσία του, πάνω στην οποία στηρίζεται σχεδόν ολόκληρο το Πάσχα? Μάλλον το σκάρφισμα ορισμένων ημιμαθών μαθητών που φάσκουν και αντιφάσκουν αβέρτα. Εξάλλου, όπως είναι γνωστό σε όσους είναι ψαγμένοι και δεν καταπίνουν αμάσητα ότι τους λέει το ιερατείο, τα Ευαγγέλια είναι πολλά, μα ΠΑΡΑ πολλά. Απλά έχουμε ως κανονικά τα γνωστά τέσσερα, διότι αυτό αποφάσισε το παπαδαριό ότι ήταν…θεόπνευστα. Και πως κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα το παπαδαριό? Ααααα… εδώ είναι το αληθινό διαμάντι: Τα βάλανε όλα ένα βράδυ κάτω από μια Αγία Τράπεζα και είπαν «όσα Ευαγγέλια βρεθούν ΠΑΝΩ στην Τράπεζα το πρωί, αυτά θέλει ο Θεός» και κλείδωσαν την πόρτα. Μόνο που δεν μας είπαν ποιος κρατούσε το κλειδί κατά τη διάρκεια της…θεόπνευστης ταχυδακτυλουργίας!!!. Τέλος πάντων, ο καθένας ότι θέλει πιστεύει. Αν ήταν να κάτσουμε να τα αναλύσουμε όλα και να βρούμε ψεγάδια, δεν θα τελειώναμε ούτε μέχρι το Μουντιάλ του 2010!

Μια τσίχλα έφαγε την κάμπια...

Κάτσε ρε, εδώ αρκετά πιο σοβαροί και πιο έξυπνοι άνθρωποι από σένα κάθισαν να γράψουν για συντέλεια και τους πήραν με τα γιαούρτια, και νομίζεις ότι εσύ θα γλυτώσεις? Τι να κάνουμε, αν είναι να ρισκάρω την υστεροφημία μου, η οποία μετράει μόνο για τη γιαγιά μου, που νομίζει ότι είμαι το λιγότερο κάτι μεταξύ Κορνήλιου Καστοριάδη και Εμάνουελ Καντ, ενώ στη πραγματικότητα είμαι κάτι μεταξύ Αλ Μπάντι και Αντώναρου, δεν έχω πρόβλημα.

Τέλος πάντων, κατά καιρούς αναπτύσσω διάφορες θεωρίες με το μυαλό μου , εκ των οποίων οι μισές είναι για χέσιμο και οι άλλες μισές για φτύσιμο, όμως κάπου κάπου νομίζω ότι πέφτω και μέσα. Ας πούμε για το ότι θεωρούμε λανθασμένα ως ανθρώπινο γένος πως είμαστε εντελώς ασφαλείς από οποιονδήποτε παράγοντα που προέρχεται από το διάστημα, όπως π.χ. έναν μετεωρίτη αρκετά μεγάλων διαστάσεων, που θα κάνει το μεγάλο «μπαμ».

Είχα λοιπόν φτιάξει ένα παράδειγμα για την κλίμακα της συντέλειας του πλανήτη μας με βάση ένα αχανές υποθετικό λειβάδι στο αμερικάνικο «Midwest». Χίλια δυο πράγματα υπάρχουν σε αυτό το απέραντο λειβάδι που σφύζει από ζωή.

Αγελάδες, πρόβατα, βίσωνες, αρκούδες, όρνεα, ζουζούνια, τα πάντα. Υπάρχουν ερυθρόδερμοι με πίπες της ειρήνης, καουμπόηδες, και ένας δυο τσέλιγκες από την Αράχωβα που λοξοδρόμησαν. Όλα είναι μέσα στο κόλπο στο απέραντο λειβάδι, δεν υπάρχουν όρια. Ο καθένας βάζει ότι θέλει μέσα. Εσείς τι θέλετε να προσθέσετε κύριε μου? Ένα ρυάκι με μια βαρκούλα? Μμμμ…Θα σας πω ένα μυστικό: Εφ’ όσον σκέφτεστε ρυάκια και βαρκούλες, ποτέ δεν θα δείτε Μισισσιπή και ποταμόπλοια, κύριε μου. Εσείς ο ίδιος παραμερίζετε τους ορίζοντες σας. Βάζουμε λοιπόν τον Μισισσιπή μέσα στο απέραντο λειβάδι, κομπλέ με ποταμόπλοια γεμάτα πουτάνες και χαρτοκλέφτες, για τον κύριο με συμπλέγματα κατωτερότητας. Να βάλουμε και ένα παράρτημα γραφείου του τοπικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. έτσι για πλάκα? Να βάλουμε. Είπαμε, όλα μέσα είναι.
Προσέξτε τώρα: Σε μια απόμερη γωνιά αυτής της αχάνειας, βλέπουμε μια τούφα γρασίδι που είναι πιο πράσινο, πιο ψηλό, και γενικά πιο κεφάτο από το υπόλοιπο γρασίδι. Αυτό σημαίνει αμμωνία, ότι κάποιο ζώο έχει κατουρήσει. Η αμμωνία δεν κάνει για οπωροφόρα δέντρα, αλλά για γρασίδι είναι πρώτης τάξεως λίπασμα. Μια ζωή προσπαθώ να το εξηγήσω στη γιαγιά μου, που εξοργίζεται όταν κατουρώ στο γρασίδι μπροστά από την πόρτα του εξοχικού της. Είναι και τα σκατά βέβαια. Όχι, ακόμα δεν έχω χέσει μπροστά από την πόρτα της γιαγιάς μου. Καλό λίπασμα και τα σκατά, για αυτό έχει φουντώσει το γρασίδι.

Ας ψάξουμε μέσα στο γρασίδι. Νάταααα!Μμμμ… Του βίσωνα πρέπει να είναι. Βαρβάτα σκατά, όχι της πλάκας όπως οι σβώλοι της γίδας. Αχ καλέ κοιτάξτε: Μια μύγα κάθεται πάνω στα σκατά και χέζει η ίδια, πριν φάει το κολατσιό της! Ξέρετε τι θα κάνουμε τώρα? Θα αναλύσουμε το σκατούλι της μύγας. Θα μου πείτε ότι δεν έχουμε τα κατάλληλα όργανα, για να κάνουμε ανάλυση. Μην είστε μαλάκες, θα τα πάρουμε από εκεί που είχαμε πάρει το ποταμόπλοιο. Πω-πω…Βλέπετε τι απίθανο πράγμα είναι το κόπρανο της μύγας? Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου! Επτά δις μικρόβια συνωστίζονται πάνω στο αμελητέο σκατό. Και κοίτα ρε, τα μαλακισμένα, το καθένα πιστεύει ότι είναι το επίκεντρο του λειβαδιού!
Αμάν, ετοιμαστείτε για τον επικήδειο του σκατού της μύγας. Να μια «συντέλιους πουτανίσκους», η πολύχρωμη κάμπια με κέρατα, που έχει τα κόπρανα της μύγας για πρώτης τάξεως μεζέ, όπως οι Άγγλοι τα βραστά λαχανικά. «Χλαπ» και αριβεντέρτσι το σκατό της μύγαααας! Κοιτάξτε όμως τι συμβαίνει. Μια τσίχλα έχει σταμπάρει την συντέλιους πουτανίσκους! «Χλαπ» πάει και αυτή… «Ξου» ρε πούστη, «ξου». «Χλαπ», πάει και η τσίχλα, την έπνιξε και την έφαγε ένας αγριόγατος που κρυβότανε μέσα στο ψηλό γρασίδι! Και τι νομίζετε θα κάνει σε λίγο ο αγριόγατος? Θα χέσει κι αυτός, λίγο παρα πέρα. Και μέσα στα σκατά του αγριόγατου θα βρεθεί και το σκατό της μύγας, που το είχε φάει η κάμπια, που την είχε φάει η τσίχά, που την είχε φάει ο μπόσικος ο γάτος. Όλα γίνανε ένα, αλλά τα σκατά παραμείνανε σκατά!
Δε μου λέτε, τώρα, μήπως αυτό το «μεγάλο δράμα» που έχει διαδραματιστεί σε μια απομακρυσμένη γωνιά του απέραντου λειβαδιού έχει σημασία για το λειβάδι? Για τα εκατομμύρια αγελάδες, τα ποταμόπλοια, τους ερυθρόδερμους και τους βίσωνες, για τα ατελείωτα τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων μορίων του απέραντου σκηνικού? Όχι βέβαια! Η απεραντοσύνη ούτε καν γνώριζε την ύπαρξη του σκατού της μύγας, ή της μύγας που το είχε χέσει. Καρφί δεν της καιγότανε.
Η ζωή συνεχίζεται και πάνω στα νέα σκατά, που είχαν ξαναχεστεί λίγα μέτρα πιο πέρα από τα προηγούμενα, τα ίδια μικρόβια εξακολουθούν να πιστεύουν πως το κάθε ένα είναι το επίκεντρο του λειβαδιού, μόνο που ούτε κάμπια συντέλιους πουτανίσκους, ούτε τσίχλα, ούτε αγριόγατος υπάρχουν πια. Το χαβά τους τα μικρόβια. Κάθε φορά που βλέπουν φως, πιστεύουν πως είναι η πρώτη και η τελευταία!
Για τέτοια «συντέλεια» του κόσμου μιλάμε, στο περίπου. Πάει και αυτό…