Περίεργα πράγματα...

Υπάρχει κάτι παράδοξο στους συσχετισμούς στελεχών που βρίσκονται κοντά στον καθένα από τους δυο υποψηφίους προέδρους του ΠΑΣΟΚ. Από την μία στον Γ. Παπανδρέου βρίσκονται βουλευτές του «παλαιοπασοκικού στυλ», παρωχημένης ιδεολογίας, συντηρητικοί και φοβικοί απέναντι στο αύριο, έτοιμοι να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την «αριστερή παράδοση» του Κινήματος, προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα. Λογικά αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να αισθάνονται αλλεργία με τις προσωπικές απόψεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη, δίπλα στον κύριο εκφραστή του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ, του Ευάγγελου Βενιζέλου, ενός ανθρώπου που στάθηκε απέναντι σε όλες τις μεγάλες προοδευτικές προκλήσεις που αντιμετώπισε η χώρα (εκσυγχρονισμός, απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, αναθεώρηση του άρθρου 16, σχέδιο Ανάν κτλ), βρίσκονται οι περισσότεροι του λεγόμενου «εκσυγχρονιστικού μπλοκ», την ώρα που επίσης θα πρέπει να νιώθουν άβολα με τις θέσεις του εκλεκτού τους και να είναι λογικά στο άλλο στρατόπεδο.

Κλείνω στο συμπέρασμα πως τα λεγόμενα «εκσυγχρονιστικά» στελέχη του ΠΑΣΟΚ (πλην Σημίτη), δεν ήταν τίποτε άλλο τελικά από ανθρώπους που το μόνο που επιζητούσαν είναι η εξουσία αυτή καθαυτή, και στον Βενιζέλο αυτή τη στιγμή βρίσκουν τον άνθρωπο τους.
Ανάλογα, τα στελέχη που βρίσκονται πλάι στο Γιώργο δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μείνουν μαζί του ακόμη και εάν το ΠΑΣΟΚ δεν δει εξουσία για τα επόμενα 15 χρόνια, καθώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μην τυχόν και επιστρέψουν οι ιδέες του Σημίτη στην ηγεσία του κόμματος.

Μα πείτε κάτι αριστερό!

Πριν απο μερικές εβδομάδες συνεδρίαζε στο Μιλάνο το Ιταλικό Σοσιαλιστικό κόμμα. Ο σκηνοθέτης Νάνι Μορέτι έγινε πολιτική φίρμα επειδή στη διάρκεια της εκδήλωσης φώναξε σε ολόκληρη τη συγκεντρωμένη ηγεσία της επίσημης ιταλικής Κεντροαριστεράς:
- Πείτε, επιτέλους, κάτι αριστερό!

Η παρατήρηση του Μορέτι είχε κάτι το αυθεντικό και το απεγνωσμένο. Γι' αυτό ίσως βρήκε τέτοια απήχηση. Η απήχηση όμως δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα ουσίας: Τι είναι αυτό το «αριστερό» που θα ήθελε να ακούσει ο Μορέτι;

Πριν από τρεις δεκαετίες, π.χ., μερικοί κουμπουροφόροι συμπολίτες του Μορέτι βύθισαν την Ιταλία στο αίμα και στο χάος επειδή ήθελαν να πουν (ή να κάνουν) «κάτι αριστερό».

Πριν από περισσότερες δεκαετίες ένας άλλος συμπολίτης του Μορέτι έφυγε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της εποχής επειδή ήθελε κι αυτός να πει (ή να κάνει) «κάτι αριστερό». Τον έλεγαν Μπενίτο Μουσολίνι και τη συνέχεια την ξέρετε.

Κάθε ημέρα σκοντάφτω επάνω σε τύπους περισσότερο ή λιγότερο καλοπροαίρετους, περισσότερο ή λιγότερο ανιδιοτελείς, περισσότερο ή λιγότερο έξυπνους, οι οποίοι θέλουν να πουν ή να ακούσουν «κάτι αριστερό».

Είμαι βέβαιος, ας πούμε, ότι η Παπαρήγα νομίζει πως λέει (ή ότι κάνει) «κάτι αριστερό» και ότι μαζί της το νομίζουν και μερικοί ακόμη. Το ζήτημα είναι εαν υπάρχει κάποιος που λέει το τι είναι αριστερό και τι όχι.

Για τους ίδιους λόγους κάθε φορά που ο Καραμανλής ακούει να μιλούν για Δεξιά και Αριστερά φωνάζει ότι κάποιοι πάνε να διχάσουν τον ελληνικό λαό. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί.
Αν όλοι είναι ίδιοι, τότε γιατί έχουν διαφορετικά κόμματα; Και αν δεν είναι ίδιοι, τότε γιατί είναι απαραιτήτως διχασμένοι; Ολες οι κοινωνίες, σε όλον τον πλανήτη, ζουν με μια Δεξιά και μια Αριστερά, χωρίς να οδηγούνται σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου.

Η σύγχυση δεν είναι τυχαία. Υπάρχει και καλλιεργείται επειδή ο καθένας μπορεί να πει «κάτι που φαίνεται αριστερό». Από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και τον Κουφοντίνα ως τον Λαφαζάνη και τον Ψωμιάδη.

Αυτό δεν σημαίνει όμως πως ο καθένας είναι αυτό που φαίνεται ότι λέει. Οι πιο αριστερές στρατηγικές επιλογές της τελευταίας τριακονταετίας στην Ελλάδα (από την άποψη της προαγωγής της γενικής ευημερίας, της διόρθωσης των ανισοτήτων, της κοινωνικής συνοχής και της ενίσχυσης των αδυνάτων) ήταν η είσοδος στην ΕΟΚ και η είσοδος στην ΟΝΕ.

Και οι δύο αυτές επιλογές βρήκαν εκ συστήματος αντίθετους όσους ήθελαν να ακούσουν «κάτι αριστερό». Αυτό όμως δεν τις καθιστά λιγότερο αριστερές. Και ούτε είναι λιγότερο δεξιές μια σειρά άλλες επιλογές οι οποίες παρελαύνουν συνήθως με παράσημα αγωνιστικότητας.

Σε τελευταία ανάλυση κανένας δεν έχει αντίρρηση να ακούσει «κάτι αριστερό» , εδώ ο Μορέτι έχει δίκιο. Το πρόβλημα είναι όσοι «μιλούν αριστερά» επειδή δεν έχουν άλλον τρόπο να τραβήξουν την προσοχή μας.

Ποιόν συμφέρει;

Σε συνέντευξη της η Γραμματέας του ΚΚΕ εξήγησε ότι "αυτό που έχει σημασία δεν είναι ούτε πόσα κόμματα θα είναι στη Βουλή, ούτε ποιο θα είναι το πρώτο κόμμα, ούτε πόσους βουλευτές θα έχει. Εκείνο που θα μετρήσει υπέρ του λαού είναι το πόσο ενισχυμένο θα είναι το ΚΚΕ".

Σωστά! Προφανώς για την κ.Παπαρήγα δεν έχει καμία σημασία ποιοι θα μας κυβερνούνε, φιλελεύθεροι ή σοσιαλιστές, συντηρητικοί ή προοδευτικοί, ούτε αν θα υπάρξει κυβέρνηση για να κυβερνήσει τον τόπο. Αντιθέτως είναι εξαιρετικά σημαντικό αν το ΚΚΕ θα πάρει 5, 5,5 ή 6% στις εκλογές.

Για την ίδια είναι ασφαλώς σημαντικό. Για τον λαό δεν μπορώ να πω το ίδιο. Υποθέτω πως αν ο λαός είχε πειστεί ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ μετράει υπέρ των συμφερόντων του, κάτι περισσότερο θα έβαζε στην κάλπη για ένα κόμμα που φροντίζει τα συμφέροντα του και δεν θα το μαύριζε σε όποια εκλογή το πετύχει.

Παρ’όλα αυτά και από την άποψη της, η Γραμματέας του ΚΚΕ έχει απόλυτο δίκιο. Ουδείς θα την κρίνει στο κόμμα της για την διακυβέρνηση του τόπου, την οποία ούτως η άλλως δεν διεκδικεί. Αντιθέτως θα τραβήξει των παθών της τον τάραχο αν το ΚΚΕ πάει χειρότερα από τις τελευταίες εκλογές. Αυτή ακριβώς είναι η φροντίδα της.

Βεβαίως οι φιλοδοξίες της διατυπώνονται λιγότερο ωμά. Δεν λέει δηλαδή «ψηφίστε μας διότι θα μου την πέσουν οι σύντροφοι». Αντιθέτως υποστηρίζει ότι η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ «θα οργανώσει την αντεπίθεση για την εναλλακτική λύση που συμφέρει το λαό».

Ένα λεπτό όμως. Η διατύπωση αυτή εμπεριέχει δυο προϋποθέσεις. Πρώτον, ότι υπάρχει κάποια «εναλλακτική λύση» η οποία «συμφέρει το λαό» και τη γνωρίζει μόνον η Γραμματέας του ΚΚΕ. Δεύτερον, ότι δεν τη γνωρίζει ο λαός, ή τουλάχιστον δεν έχει πειστεί ότι τον συμφέρει, διότι διαφορετικά θα ψήφιζε ΚΚΕ με κλειστά μάτια και δεν θα χρειαζόταν η Παπαρήγα να δίνει συνεντεύξεις αριστερά δεξιά μπας και μαζέψει κανα ψηφοφόρο.

Θα έλεγε κανείς ότι ισχύει το δεύτερο, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει τίποτα από τα δυο. Κανείς δεν ξέρει αν έχει εναλλακτική λύση το ΚΚΕ, και κανείς δεν ξέρει αν συμφέρει το λαό.

Αλλά επειδή με κάτι τέτοια πολλοί λαοί έκαψαν στο παρελθόν τη γούνα τους, έχοντας τις «Παπαρήγες» να ορίζουν τις τύχες του, κανείς λαός σήμερα δεν δείχνει διατεθειμένος να ρισκάρει για να το μάθει.

Αυτοί κι αν μοιάζουν! (όχι για όλους όμως...)

Αφιερωμένο στην φίλη μου papariga, που είχε αναφέρει πως :"Δεν ξέρω αν όντως η Παπαρήγα δικαιώνει τα εκτρώματα και τα εγκλήματα της Σοβιετικής Ένωσης, κανένας σε αυτό το μπλοκ ποτέ δεν τα δικαίωσε... Το να ζητάμε έναν καλύτερο κόσμο για μας και τα παιδιά μας δεν σημαίνει ότι δικαιώνουμε κανένα φασίστα δικτάτορα!"

Ας υποθέσουμε πως υπάρχει ένα πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα, το οποίο εκφράζει περίπου το 6% του λαού, και η ηγεσία του έχει τις εξής απόψεις:
«Ο Χίτλερ ήταν ένας πάρα πολύ σπουδαίος άνθρωπος. Βοήθησε τη χώρα του σε δύσκολες εποχές, ενώ αναδείχθηκε σε πρωταγωνιστική μορφή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς ενέπνευσε με το λόγο του τους συμπατριώτες του να θυσιαστούν για το καλό της. Δεν επιτέλεσε απλός σημαντικό κοινωνικό έργο, αλλά διέθετε παράλληλα και ένα υψηλό ηθικό ανάστημα. Βέβαια έκανε και λάθη στο έργο του, όμως αυτά κρίνονται ως αναγκαία στα πλαίσια των συνθηκών που επικρατούσαν τότε στο κόσμο».
Πως θα χαρακτηρίζαμε τα άτομα τα οποία εκφράζουν τέτοιες απόψεις; Όχι βέβαια φασίστες ή ναζιστές, αυτούς τους χαρακτηρισμούς θα μπορούσαμε να τους κάνουμε εάν ζούσαμε το 1940, αλλά επειδή ζούμε στο 2007 και πλέον έχουμε την απαραίτητη κρίση που προέρχεται από τη γνώση της ιστορίας, θα τους χαρακτηρίζαμε ως διεστραμμένους.
Ας αλλάξουμε τώρα από τη πρώτη παράγραφο του κειμένου το όνομα Χίτλερ με το όνομα Στάλιν. Η σύγκριση βεβαίως είναι άδικη. Στη μονομαχία μεταξύ των δυο για το έπαθλο του μεγαλύτερου σφαγέα ανθρώπων ο Χίτλερ αρκείτε στο ασημένιο μετάλλιο. Τα θύματα του Χίτλερ, συμπεριλαμβάνοντας το ολοκαύτωμα των Εβραίων, μαζί με τις υπόλοιπες εκκαθαρίσεις εθνικών ομάδων, τους αιχμάλωτους πολέμους, την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων και τις εκτελέσεις αντιστασιακών, φτάνουν σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία τα 15.000.000 νεκρούς. Ο Στάλιν από την άλλη, έχοντας και το πλεονέκτημα της μεγαλύτερης χρονικά παραμονής στην εξουσία, εκτόξευσε των αριθμό των θυμάτων (η πλειοψηφία των οποίων ήταν ρωσικής καταγωγής) στα 35.000.000.
Πριν από δυο μέρες μάλιστα ήταν η επέτειος της εκτέλεσης του Μενανσκ, όπου το 1944, κατόπιν εντολής του Στάλιν, οι Σοβιετικοί εκτέλεσαν σε ένα δάσος της Ουκρανίας, μέσα σε τέσσερις ημέρες 15.000 Πολωνούς αιχμάλωτους πολέμου, τους οποίους είχαν συλλάβει μετά την εισβολή στη Πολωνία το 1939.
Η ηγεσία ποιανού κόμματος άραγε, το οποίο αντιπροσωπεύεται στην ελληνική βουλή, έχει τις συγκεκριμένες απόψεις για τον Στάλιν;

«Το μεγαλύτερο λάθος της Σοβιετικής Ένωσης αποδείχθηκε τελικά πως ήταν η αποσταλινοποίηση»
-Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέδριο του Κ.Κ.Ε. στις 22 Ιουνίου 2007

Μοιάζουν;

Mετά την 11η Σεπτεμβρίου ο Τζορτζ Μπους απευθύνει συχνά διαγγέλματα στους Αμερικανούς ,από το Οβάλ Γραφείο. Με ύφος σοβαρό τους προειδοποιεί για επικείμενες τρομοκρατικές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ. Ποτέ δεν δίνει στοιχεία -πού και πώς θα εκδηλωθούν οι επιθέσεις- ποτέ δεν λέει ποιος θα τις εξαπολύσει. Απλώς προειδοποιεί τους Αμερικανούς ότι κινδυνεύουν.Επιθέσεις, βέβαια, ποτέ δεν έγιναν, αλλά η δουλειά της νεοσυντηρητικής κυβέρνησης γίνεται -όπως επίσης γίνεται και η δουλειά διάφορων αξιωματούχων του Λευκού Οίκου, οι οποίοι ως μεγαλομέτοχοι εταιρειών ασφαλείας κερδίζουν αμύθητα ποσά από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

Μη νομίσετε ότι η ρητορική των αόρατων απειλών απευθύνεται αποκλειστικά σε Αμερικανούς ή «αμερικανάκια» όπως εμείς συνηθίζουμε να λέμε. Οπως ακριβώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ προειδοποιεί χωρίς στοιχεία τους συμπατριώτες του, έτσι και η γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, κ. Αλέκα Παπαρήγα, μας μίλησε για μια μεγαλειώδων διαστάσεων συνωμοσία κατά του ΚΚΕ, χωρίς να μας δώσει κανένα στοιχείο για να βρούμε την άκρη στον λαβύρινθο όσων καταγγέλλει.

«Εχουμε συγκεκριμένες και σαφείς πληροφορίες ότι το επόμενο χρονικό διάστημα ετοιμάζεται μια ειδικά επεξεργασμένη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ», δήλωσε από τα Χανιά η κ. Παπαρήγα. Και συνέχισε: «Μια επίθεση κατασκευασμένη από άλλον, αλλά από άλλον θα πλασαριστεί στη δημοσιότητα. Αλλος κατασκευάζει τα ψέματα, άλλος κατασκευάζει τα στοιχεία και άλλος τα πλασάρει».

Μαζεύτηκαν πολλοί «άλλοι», αλλά η καταγγελία της κ. Παπαρήγα είναι σοβαρή. Αν έδινε, όμως, στη δημοσιότητα και κάποια στοιχεία μπορεί να τη θεωρούσαμε σοβαρότερη. Ποιος θα επιτεθεί στο ΚΚΕ; Με ποια μέσα; Τι αφορά η συνωμοσία; Ποιοι εμπλέκονται; Ποιοι είναι οι «άλλοι που κατασκευάζουν ψέματα», οι «άλλοι που κατασκευάζουν στοιχεία» και οι «άλλοι που θα τα πλασάρουν»;Αντί στοιχείων, όμως, η γραμματέας του ΚΚΕ άφησε ακόμη ένα νέφος καταγγελιών που δημιούργησαν περισσότερα ερωτήματα. Σε ερώτηση δημοσιογράφου να διευκρινίσει τα περί «κατασκευασμένης επίθεσης στο ΚΚΕ», η κ. Παπαρήγα απάντησε: «Θα τη δείτε, δεν πρόκειται να πω τίποτα παραπάνω. Μερικά ψήγματα ήδη έχουν ξεκινήσει. Ξέρετε πώς γίνονται αυτά. Ξέρουμε και τον κατασκευαστή και τον πλασιέ. Ξέρετε πως όποτε έχουμε μιλήσει δημόσια έχουμε δικαιωθεί. Εμείς δεν παίρνουμε μέρος στη μάχη των εκλογών με βάση συμβουλές διαφημιστικών εταιρειών. Τρικ δεν κάνουμε. Το ΚΚΕ εάν κάνει τρικ θα χάσει. Το ΚΚΕ κερδίζει με τον σταθερό του λόγο. Ο άλλος μπορεί να έχει αντίθεση μαζί μας, αλλά ξέρει ότι δεν παίζουμε».

Σε περιπτώσεις που «άλλοι κατασκευάζουν ψέματα», «άλλοι κατασκευάζουν στοιχεία» και οι «άλλοι τα πλασάρουν» κανείς δεν πρέπει να παίζει. Μια συνωμοσία τέτοιου μεγέθους απαιτεί την καταδίκη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Αν κάποιοι κατασκευάζουν στοιχεία εναντίον ενός κόμματος, πλήττουν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Κάθε κόμμα μπορεί να βρεθεί στη θέση του ΚΚΕ. Αλλά για να υπάρξει εξάρθρωση του κυκλώματος των «άλλων» και καταδίκη του απαιτούνται στοιχεία. Όχι να πετάμε απλά πυροτεχνήματα για αλίευση ψήφων.Παλαιότερα ο Economist, διορθώνοντας ένα δημοσίευμα με λανθασμένη εκτίμηση για την τιμή του πετρελαίου, χαριτολόγησε: «Για να είναι επιτυχής μια πρόβλεψη, πρέπει να δημοσιεύεις είτε τον χρόνο είτε την τιμή. Ποτέ και τα δύο μαζί».

Αντιστοίχως μπορούμε να πούμε ότι «για να είναι επιτυχής μια καταγγελία, δεν πρέπει να δημοσιοποιείς ούτε τον χρόνο ούτε τους πρωταγωνιστές». Αυτή η τακτική των αόρατων απειλών δούλεψε έξι χρόνια στις ΗΠΑ. Πιθανώς να δουλέψει κι εδώ, παρόλο που δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας «αμερικανάκια»...

Γιατί στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω Φιλελεύθερη Συμμαχία:

1. Γιατί είμαι νέος, και παρόλο που είμαι άνεργος, αρνούμαι να ακολουθήσω την πεπατημένη ζητιανεύοντας από τους πολιτικούς μια θέση στο δημόσιο. Γιατί έχω όνειρα και φιλοδοξίες που όμως πνίγονται σε ένα περιβάλλον αναξιοκρατίας και ασυδοσίας των προνομιούχων και κάτι πρέπει να κάνω, σήμερα κιόλας, για όλα αυτά.

2. Γιατί είμαι νέος εργαζόμενος, και παρόλο που πληρώνω το μισό μισθό μου σε ασφαλιστικές εισφορές κινδυνεύω να βρεθώ χωρίς σύνταξη λόγω της ληστείας των αποθεματικών των ταμείων. Γιατί θέλω να αποφασίζω εγώ πως και που θα αποταμιεύονται οι ασφαλιστικές μου εισφορές και δεν εκχωρώ σε κομματικούς εγκάθετους και συνδικαλιστές το δικαίωμα διαχείρισης αυτών των χρημάτων μου.

3. Γιατί αντιλαμβάνομαι πλέον ότι η "δημόσια" "δωρεάν" παιδεία και υγεία είναι μια απάτη, που επιδιώκει να συγκαλύψει τη παροχή πανάκριβων και άθλιας ποιότητας υπηρεσιών εκπαίδευσης και περίθαλψης για εμένα και την οικογένεια μου. Γιατί θέλω να επιλέγω ελεύθερα τα δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα ασφάλισης, περίθαλψης και εκπαίδευσης που εγώ -και όχι κάποιοι άλλοι- θεωρώ καλύτερα. Γιατί απαιτώ να αποφασίζω μόνο εγώ σε ποια δημόσια ή ιδιωτικά νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια θα καταλήγουν οι φόροι που πληρώνω στο κράτος.

4. Γιατί είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και αρνούμαι να είμαι υπό συνεχή ομηρεία διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που με εξοντώνουν οικονομικά με εκβιασμούς, πρόστιμα και υπέρογκη φορολογία. Γιατί έχω καινοτόμες ιδέες που θα ήθελα να τις δοκιμάσω επιχειρηματικά αλλά δεν μπορώ να ανταγωνιστώ με ίσους όρους τα κρατικά μονοπώλια και τους κρατικούς προμηθευτές, όλους αυτούς δηλαδή που ευνοεί το κράτος γιατί διαπλέκονται μαζί του.

5. Γιατί είμαι επιχειρηματίας που ενώ παράγω πλούτο νόμιμα και δημιουργώ θέσεις εργασίας, η επιχειρηματική μου δραστηριότητα θεωρείται πάντα ύποπτη και αντιμετωπίζομαι σαν κλέφτης. Γιατί δεν αντέχω άλλο τις πιέσεις των κρατικοδίαιτων παρασίτων, κυρίως διεφθαρμένων δημόσιων λειτουργών, που ανικανοποίητοι από τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος απαιτούν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από το προϊόν του μόχθου μου.

6. Γιατί είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, πεισμένος ότι η επιχειρηματική ερήμωση της Ελλάδας μού στερεί ευκαιρίες σταδιοδρομίας και οικονομικής εξέλιξης και μπορεί να κάνει τον εφιάλτη της απόλυσης και της ανεργίας πραγματικότητα. Γιατί δεν δέχομαι το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να επαναληφθεί το οικονομικό επίτευγμα της Ιρλανδίας, όπου ανοικτή οικονομία, η χαμηλή φορολογία και ο ανταγωνισμός δημιούργησαν πλούτο και θέσεις εργασίας για όλους.

7. Γιατί είμαι καταναλωτής και δεν αντέχω την αυξανόμενη ακρίβεια λόγω της ανικανότητας του κράτους να δημιουργήσει συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού στην οικονομία. Γιατί δεν δέχομαι τα χρήματά μου να χάνονται για την διατήρηση ελλειμματικών κρατικών επιχειρήσεων, ιδίως σε τομείς που θα μπορούσε ο ιδιωτικός τομέας να προσφέρει καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες και προϊόντα.

8. Γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και αρνούμαι να συνεχίσω να φυτοζωώ σε ένα περιβάλλον ανυποληψίας και δημόσιας χλεύης, όπου οι προαγωγές δίνονται με μοναδικό κριτήριο την ανικανότητα και τη κομματική υποταγή. Γιατί θέλω το δημόσιο λειτούργημα να παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στον πολίτη, και αυτή η υψηλή να ποιότητα να αμείβεται ανάλογα.

9. Γιατί δεν πιστεύω ότι η χρήση ναρκωτικών πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ποινικό αδίκημα, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών, αδιαχώρητο στις φυλακές και τεράστια κέρδη για τους εμπόρους.

10. Γιατί είναι καιρός να γίνει και στην Ελλάδα ο Στρατός αποκλειστικά επαγγελματικός.

11. Γιατί δεν δέχομαι κάποιοι συμπολίτες μου να υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνοτικού, φυλετικού, θρησκευτικού ή σεξουαλικού ή οποιουδήποτε άλλου αυτοπροσδιορισμού ή προσανατολισμού.

12. Γιατί δεν θέλω στις εκλογές αυτές να χάσω την ευκαιρία να αποδοκιμάσω με την ψήφο μου το σημερινό πολιτικό τέλμα που δεν δίνει λύσεις στα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί. Γιατί είμαι πλέον πεισμένος ότι οι λύσεις δεν μπορούν να προέλθουν από αυτούς που ευθύνονται για αυτά τα αδιέξοδα.

13. Γιατί δεν θέλω να δώσω τη ψήφο μου σε αντιδημοκρατικά κόμματα της άκρας δεξιάς ή αριστεράς, δηλαδή σε όλους αυτούς που θέλουν να εκμεταλλευτούν την διαμαρτυρία των Ελλήνων πολιτών για να προωθήσουν τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό, τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων και την κατάργηση της ελεύθερης αγοράς.

14. Γιατί θέλω να δώσω σε αυτές τις εκλογές την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους, ακόμα και άγνωστους, να δοκιμάσουν εκεί που απέτυχαν οι γόνοι των γνωστών πολιτικών οικογενειών και οι αυλικοί τους. Γιατί μόνο νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν δεσμεύσεις και δεν υπολογίζουν κανένα πολιτικό κόστος μπορούν να πετύχουν αυτό που σήμερα φαντάζει ακατόρθωτο.

15. Γιατί απ΄όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία, εκτός από νέους και άφθαρτους ανθρώπους, έχει και τις πολιτικές θέσεις αλλά και τον δυναμισμό που απαιτείται για να μπει η Ελλάδα σε μια νέα πορεία.
Γι΄αυτούς τους λόγους θα ψηφίσω Φιλελεύθερη Συμμαχία και, επιπλέον, μοιράζω το παρόν μήνυμα σε όλους τους γνωστούς μου καλώντας τους να το διαβάσουν προσεκτικά και να πράξουν κατά βούληση.

George

Να μπω σε κανα δυο μπελάδες; Γιατί να μην μπω; Αν ήθελα να γράφω κουλτουριές που θα είναι ευχάριστες σε όλους θα το έκανα απο την αρχή.

Στην Ελλάδα έχουμε ένα κακό συνήθειο. Όσους δεν χωνεύουμε, τους κολλάμε συνηθισμένες ταμπέλες και ησυχάζουμε. Λέμε δηλαδή, βλάκας ο Μεταξάς, βλάκας ο Χίτλερ, βλάκας ο Μουσολίνι κτλ, κτλ. Λίγο πριν δω τον τελικό χθες μου τράβηξε μια είδηση την προσοχή. Η επέτειος του θανάτου του Γεωργίου Παπαδόπουλου.

Πρώτα απ' όλα, ο Θεός ας τον συγχωρέσει. Επειδή πιστεύω πως τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, θεωρώ πως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε ένα ρόλο να παίξει στη ζωή, όπως είχαν τους ρόλους τους ο Παυσανίας, ο Εφιάλτης, ο Πλάτωνας, ο Ιούδας, ο Ιντζάγκι, ο Γκάντι, η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, ο Τσόρτσιλ, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και ο Μικ Τζάγκερ, όπως τους έχουμε όλοι μας.

Σιγά ρε, που ήταν τυχαίο δηλαδή που γεννήθηκε ο Σωκράτης ή ο Χριστός, ή μήπως ο Χίτλερ θα μπορούσε να πεθάνει απο πνευμονία όταν ήταν 5 ετών; Σιγά που είναι τυχαίο που έχω τους συγγενείς που έχω!

Εν πάση περιπτώσει, λέω με το χέρι στη καρδιά πως θεωρώ τις δικτατορίες ελεεινές. Θεωρώ όμως, τους λαούς που δημιούργησαν τις συνθήκες για να υπάρξουν δικτατορίες πιο ελεεινούς!

Γι' αυτό και δεν βλέπω με τίποτε μια δικτατορία ποτέ στην Αγγλία. Ούτε βλέπω τον Εγγλέζο να σηκώνει όπλο σε Εγγλέζο.

Μήπως νομίζει κανείς πως έχουμε επίπεδο σαν λαός για να έχουμε και συνείδηση δημοκρατίας; Γιατί ρε, λέει ο άλλος, μορφωμένοι άνθρωποι με βιβλιοθήκες στο σπίτι τους υποστήριζαν τον Παπαδόπουλο. Κάτι θα ήξεραν αυτοί. Βέεεβαια.

Κοιτάξτε να δείτε, ο κόσμος για μένα είναι γεμάτος κουλτουριάρηδες του κώλου, που αγοράζουν βιβλία για επίδειξη, βιβλία που δεν έχουν ούτε το χρόνο, ούτε το μυαλό για να διαβάσουν. Νομίζετε πως όσοι αγοράζουν "το Βήμα" κάθε Κυριακή το διαβάζουν; Να ξέρατε πόσα "Βήματα" αγοράζονται για να παραμείνουν κλειστά πάνω στα τραπέζια των μπαρ, ουουουου.

Η συντριπτική πλειοψηφία των αντιτύπων του "Κεφαλαίου" του Μαρξ έχει αγοραστεί απο μαλάκες και μαλακισμένες, που ένα βράδυ αποφάσισαν να γίνουν κουμούνια, αγόρασαν το "Das Kapital" πρωί πρωί, άλλαξαν ιδέα το μεσημέρι και το βιβλίο έμεινε στο ράφι, αδιάβαστο, μνημείο στη μαλακία τόσο εκείνου που τό γραψε, όσο και εκείνου που το αγόρασε και δεν το διάβασε! Αχ, καλέ, παρασύρθηκα πάλι.

Αφήνοντας πολιτικές φιλοσοφίες στην άκρη, προσωπικά βγάζω το καπέλο στον Γεώργιο Παπαδόπουλο για ένα πράγμα: Διότι ποτέ δεν λύγισε, διότι δεν πούλησε τα πιστεύω του, όσο λάθος και να ήταν, όσο κι αν απεχθάνομαι τις δικτατορίες. Ο Παπαδόπουλος δεν είπε "μετανοώ" σε διαδοχικούς δημοκράτες της πλάκας και ΜΑΓΚΙΑ του!

Περί υιοθεσίας

Το διάβασα κάπου, αλλά επειδή το θεώρησα σημαντικό να εξερευνήσω μια διαφορετική πτυχή του θέματος, το μετέφερα εδώ. Λένε λοιπόν:
"Με το νομο που ψηφιστηκε την τελευταια βδομαδα στην Ισπανια οι ομοφυλοφιλοι πλεον οχι μονο μπορουν να παντρευτουν αλλα εχουν τα ιδια ακριβως δικαιωματα με τα υπολοιπα παντρεμενα ζευγαρια, συμπεριλαμβανομενου της υιοθεσιας παιδιου".
Με αυτο το νομο, η Ισπανια γινεται αν δεν κανω λαθος η πρωτη χωρα παγκοσμιως που επιτρεπει κατι τετοιο. Μπραβο στους Ισπανους που ειναι τοσο μπροστα και τοσο ανοιχτομυαλοι, δεν το περιμενα απο μια χωρα Μεσογειακη με παρομοια νοοτροπια με Ελλαδα και ενα παρελθον ακρως καθολικο και συντηρητικο.Οι διαδηλωσεις του προηγουμενου σαββατοκυριακου της Εκκλησιας και λοιπων μελων Opus Dei κατα του νομου ευτυχως δεν ειχαν κανενα αποτελεσμα.Οχι μονο αυτο αλλα η διαδηλωση τους ηταν καθαρα αντι-συνταγματικη γιατι δεν φωναζαν για να υποστηριξουν δικα τους δικαιωματα αλλα κοντρα των δικαιωματα μιας αλλης κοινωνικης ομαδας. Αναρωτιεμαι που ειναι ολοι αυτοι οι ρασοφοροι (και οι δικοι μας στην ελλαδα συμπεριλαμβανομενοι) οταν γινονται διαδηλωσεις για πολυ σημαντικοτερα θεματα.
Και σκέφτομαι τώρα εγώ.Αν και είμαι σαφώς κατά της εκκλησίας και οποιασδήποτε οργανωμένης θρησκείας, και υπέρ των δικαιωμάτων της κάθε κοινωνικής μειονότητας ,αναρωτιέμαι για κάποια πραγματα.Αναγνωρίζω στον καθένα το δικαιώμα του να παντρεύεται όποιον θέλει. Ή και ότι θέλει. Θες να παντρευτείς το κανίς σου; Κανένα πρόβλημα (αρκεί να μην κάνετε σεξ όταν κοιμάμαι και με ξυπνάτε).Αλλά αν έχουν όλοι ίδια δικαιώματα, τότε δεν πρέπει να δούμε και τα δικαιώματα του παιδιού που θα υιοθετηθεί;
Παρόλο του ότι πιστεύω πως τα δύο τρίτα των όσων γάμων γίνονται σήμερα στην Ελλάδα θα διαλυθούν μέσα στην επόμενη επταετία , δεν θα ήταν καλύτερο για ένα παιδί να έχει μία μαμά και ένα μπαμπά, από το να έχει δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες;Στην τελική, το παιδί πρέπει να αντλήσει στοιχεία και από τους δύο γονείς, έτσι δεν είναι;
Άρα, μήπως παραβιάζουμε τα δικαιώματα του παιδιού αυτού, αν το δώσουμε για υιοθέτηση σε δύο άνδρες ή δύο γυναίκες;Αυτό είναι το πρώτο θέμα το οποίο σκέπτομαι.
Αλλά υπάρχει και δεύτερο:Έστω δύο άνδρες μεγαλώνουν ένα αγοράκι. Τι πιθανότητες έχει αυτό το αγοράκι να γίνει ομοφυλόφιλος; Μικρότερες, ίσες ή μεγαλύτερες από ένα αγοράκι σε μια παραδοσιακή οικογένεια;Φαντάσου τώρα αυτό το αγοράκι όταν πηγαίνει σχολείο και κάνει φίλους (πες ότι έχουμε ξεπεράσει τον κοινωνικό στιγματισμό και αποκλεισμό από τα άλλα παιδάκια και τους γονείς τους). Όταν φτάσει την εφηβεία και αρχίσει να νιώθει πώς κάτι πρέπει να κάνει, δεν πιστεύετε πως έχει περισσότερες πιθανότητες να δοκιμάσει να κάνει κάτι με το φίλο του το Βαγγελάκη στο σχολείο;
Γιατί - ταπεινή μου γνώμη - δεν υπάρχει gay γονίδιο, άρα το περιβάλλον είναι που κάνει τη διαφορά στο αν κάποιος θα γίνει ομοφυλόφιλος ή όχι. Αν το περιβάλλον είναι τέτοιο που ενθαρρύνει την ανάπτυξη ομοφυλοφιλικών τάσεων, τότε αυξάνονται οι ομοφυλόφιλοι ως ποσοστό στο γενικό πληθυσμό, έτσι;Από πέντε τοις εκατό (και άλλο πέντε κρυφοί), στην πρώτη γενιά μπορεί να πάνε στο 12, μετά στος 14, μετά στο 16 τοις εκατό. Και προσέχτε τώρα, δε με ενδιαφέρει το αν το τρισέγγονό μου το οποίο μπορεί να έβγαινε straight τελικά βγει gay, γιατί μπορεί να του αρέσει. Ούτε καν κοιτάω το ότι μπορεί το τρισέγγονό μου αυτό να είναι ο Βαγγελάκης ο οποίος αν δεν του την είχε πέσει ο Δημητράκης θα είχε εξελιχθεί σε staight. Μέχρι τότε είναι πλήρως αποδεκτό οτιδήποτε κι αν πηδάς, φαντάζομαι.
Αυτό όμως που εξετάζω είναι πως αυτό θα οδηγήσει σε υπογεννητικότητα. Λιγότερα straight ζευγάρια σημαίνει λιγότερα παιδιά. Και αν το συνδυάσεις με την αύξηση σε ανεπιθύμητες γέννες που συνεπάγεται σε αύξηση των παρατημένων παιδιών που μπαίνουν σε ορφανοτροφεία, ουσιαστικά μιλάμε για μία σιωπηρή έκρηξη του ποσοστού ομοφυλοφιλίας στην κοινωνία.Τι σημαίνει υπογεννητικότητα; Σημαίνει πως μέσα στο 2005 ας πούμε γεννήθηκαν 20.000 παιδιά αλλά πέθαναν 25.000 άνθρωποι. Δε σας τρομάζει αυτό, έτσι; Άλλωστε πολλοί είμαστε, καιρός να αραιώνουμε, γιατί ο γείτονας έχει αρχίσει να μου τη σπάει, έτσι;Βέβαια, η υπογεννητικότητα σημαίνει κάτι ακόμα. Στο παράδειγμα που σας έδωσα, αυτό είναι υπογεννητικότητα της τάξης του 20%. Αυτό σημαίνει πώς μέσα σε πέντε γενιές (120-150 χρόνια), o πληθυσμός θα είναι στο 40% του αρχικού. Με σημερινά παραδείγματα, η Ελλάδα από 11.000.000 θα είχε μείνει στα 4.400.000 άτομα. (Με το φόβο του να φανώ τρομερά ακροδεξιός αναρωτιέμαι: Λέτε να ξέρουν κάτι οι ανατολικές χώρες που γεννάνε αβέρτα και σκοτώνουν τους ομοφυλόφιλους, περιμένοντας υπομονετικά την αυτοκατάρευση της Δυτικής κυριαρχίας;)Και ακριβώς αυτό οδηγεί στον αφανισμό του ανθρώπινου γένους.
Φυσικά, ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους να επιβιώσει. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν αλλάζει.Άλλωστε, ποιός μας λέει πως η Ισπανία είναι πράγματι η πρώτη χώρα που θέσπισε την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους γονείς; Μπορεί να το έκανε ένα αρχαίο κράτος (ή χώρα, ή φυλή) το οποίο σήμερα δεν υπάρχει, απλά γιατί αυτο-αφανίστηκε.

Είναι ο Σαρκοζύ φασίστας;

Δεν είναι δικό μου, του Νίκου Δήμου είναι το κείμενο, αλλά μια και συμφωνώ απόλυτα (και επειδή βαριέμαι) γιατί να μην το βάλω;


Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες που εκτοξεύουν πολλά Ελληνικά ΜΜΕ στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Γαλλίας. Ότι είναι φασίστας και ότι είναι φιλελεύθερος (ή νεοφιλελεύθερος - η "Ελευθεροτυπία" μάλιστα τον ονομάζει Θάτσερ).Βέβαια κατά το λεξικό αυτές οι δύο λέξεις είναι αντίθετες - και δεν μπορεί να προσάπτονται στο ίδιο υποκείμενο.Είχα και ένα σχολιαστή του blog ο οποίος τον αποκαλούσε φασίστα και ναζί. Μου έστειλε και διάφορα σχόλια, ελληνικά και ξένα, που συμφωνούσαν με την άποψή του.Εγώ με αυτές τις λέξεις χαρακτηρίζω άλλα πρόσωπα και άλλες συμπεριφορές. Φαίνεται ότι εδώ έχουμε πρόβλημα ορισμών - που όμως δεν είναι μόνο λεξικογραφικό. Οι παλαιοί που έλεγαν "αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις" κάτι ήξεραν.
Ανοιξα λοιπόν πρώτα τα λεξικά και διάβασα:Φασισμός: δικτατορικό αστικό πολιτειακό σύστημα με κύρια χαρακτηριστικά την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και την έξαρση της κρατικής εξουσίας που ασκείται τρομοκρατικά. / /Η ιδεολογία που πρεσβεύει τις αρχές αυτού του συστήματος και επιδιώκει την εγκαθίδρυση του.Αντίθετα: δημοκρατία, φιλελευθερισμός.Άλλος ορισμός: πολιτικοκοινωνικό σύστημα της άκρας Δεξιάς με έντονα αυταρχικό και εθνικιστικό χαρακτήρα που καταργεί τον κοινοβουλευτισμό και την δημοκρατία, και βασίζεται στον μονοκομματισμό και τον ολοκληρωτισμό.
Άλλος ορισμός: οποιαδήποτε πολιτική κίνηση ασπάζεται την δικτατορική διακυβέρνηση, τον κεντρικό έλεγχο της οικονομίας, την βίαιη καταπίεση κάθε αντιπολίτευσης και τον επιθετικό εθνικισμό.
Το μέλλον θα δείξει πως θα πολιτευθεί ο Σαρκοζύ. Αλλά από το παρελθόν του, μόνο δύο στοιχεία των ορισμών μοιάζει να τον αφορούν: η αυταρχική συμπεριφορά και ο εθνικισμός.Αρκούν αυτά για να τον χαρακτηρίσουμε φασίστα;Ένας συνεπής φασίστας, την επόμενη την εκλογής του θα διέλυε το Κοινοβούλιο, θα καταργούσε την ελευθεροτυπία, θα φυλάκιζε την αντιπολίτευση και θα κυβερνούσε με τον στρατό.Δεν το βρίσκω πολύ πιθανό να συμβεί στην Γαλλία.Μήπως πρέπει να προσέξουμε περισσότερο πώς χρησιμοποιούμε τις λέξεις και τις έννοιες; Διότι τελικά παύουν να έχουν νόημα!

Υ. Γ. Ας σημειώσω εδώ ότι δεν είμαι οπαδός ούτε θαυμαστής του. Αν ψήφιζα στην Γαλλία, μάλλον θα έρριχνα λευκό.

Υ.Γ. 2. Το ότι φυσικά ο Δήμου χαρακτηρίστικε και ως "Δεξιός" από ορισμένους μέσα απο το blog του γι' αυτά που έγραψε δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Στην ελλάδα ζούμε άλλωστε...

Γουστάρω θάνατο

Γουστάρω θάνατοοοο…
Σοβαρά μιλάω. Με όλες αυτές τις μαλακίες για συντέλειες, κάθομαι και σκέφτομαι τον θάνατο. Βέβαια, θάνατος δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει ούτε ζωή όπως την εκλαμβάνουμε, αλλά κουβέντα να γίνεται.
Και μου λέει ο άλλος: «Είσαι μαλάκας με γαρνιτούρα». Και του απαντώ: «Με εκπλήττεις αγόρι μου. Μια ζωή μου λέτε ότι είμαι σκέτος μαλάκας, τώρα μου βάλατε και γαρνιτούρα. Γιατί όμως, με λες μαλάκα, άσχετο αν είμαι;».
«Διότι σκέφτεσαι το θάνατο» λέει ο άλλος και συνεχίζει: «Κουνήσου από τη θέση σου, χτύπα ξύλο και σκέψου τη χαρά της ζωής!».

Μάλιστα κύριε. Αυτό και αν είναι κόλπο: Να αποτρέπεις τον ουσιαστικά ανύπαρκτο θάνατο με το να κουνιέσαι από τη θέση σου και να χτυπάς ξύλο! Όλοι αυτοί οι αλχημιστές, ο Τζον Ντι και οι υπόλοιποι, πρέπει να ήτανε μεγάλα αρχίδια. Φάγανε τα νιάτα τους και τα γηρατειά τους ψάχνοντας για την αθανασία, με χίλια δυο πειράματα, άμπρα κατάμπρα και φιλοσοφίες, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν ήταν να πιάσουν δυο ξύλινες καστανιέτες, να τις βαράνε και να κουνιούνται αβέρτα με μάμπο και τσα-τσα για να μείνουνε ζωντανοί!!!
Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι τον καιρό του Τζον Ντι και των μεγάλων αλχημιστών δεν υπήρχανε μάμπο και τσα-τσα, οπότε πάμε παρακάτω, διότι αρχίσατε τις εξυπνάδες και δεν έχω κέφι.
Πάμε πίσω στη συντέλεια. «Κάποτε θα πεθάνουμε, το ξέρω, αλλά δεν υπάρχει λόγος να πεθάνουμε με τέτοιο τρόπο και πριν απολαύσουμε τη ζωή μας» επιμένει ο κοινός θνητός! Το ξέρουμε ε; Ξεράδια!

Κάτστε όμως, εδώ έχουμε δυο προτάσεις: Αφ’ ενός το πώς και πότε και αφ’ ετέρου την απόλαυση. Τι πάει να πει «τόσο νωρίς» κουφιοκέφαλε; Δεν έχεις καταλάβει ότι εσύ αποφασίζεις για το που, πότε και πως θα κάνεις οτιδήποτε στη ζωή σου, μέσα και η αποχώρηση σου από το μπουρδέλο;
Το που, πότε και πως εσύ το αποφασίζεις, ηλίθιε, αλλά δεν το καταλαβαίνεις. Αντ’ αυτού πιστεύεις τους παπάδες που λένε ότι ο Θεός που κρατάει κιτάπια αποφασίζει τα πάντα. Διότι ποτέ, μα ΠΟΤΕ δεν παίρνεις ευθύνη για τη ζωή σου.
Ο καθένας βρίσκεται εκεί που θέλει, αγόρι μου. Πεθαίνει ένα μωρό 5-6 χρονών. Γιατί; Πιθανότατα διότι θυμήθηκε υποσυνείδητα ότι είχε ξανάρθει στο μπουρδέλο και δεν γουστάρει και άλλη παρτίδα. Πας σε ένα σινεμά. Αγοράζεις το εισιτήριο σου, κάθεσαι, σβήνουν τα φώτα και αρχίζεις να μασουλάς ποπ κορν. Από τις πρώτες σκηνές θυμάσαι ότι είχες ξαναδεί την ταινία και ήταν σκέτη πατάτα. Τι θα κάνεις; Αν είσαι σωστός, θα σηκωθείς και θα φύγεις. Ο καθένας είναι εκεί που θέλει ο ίδιος αγόρι μου, από τον πιο φαινομενικά ευτυχισμένο μέχρι τον πιο (επίσης φαινομενικά) δυστυχισμένο κι ας λένε ότι θέλουν οι παπάδες και οι χότζες!
Είναι και η απόλαυση της ζωής. Βέεεεεβαια. Ποια απόλαυση, ρε σκατά; Το να κλείνεσαι μέσα σε μια φυλακή 120 τ.μ. και να βλέπεις Ψινάκη ή Μενεγάκη και να χαριεντίζεσαι, ενώ του άλλου πεθαίνει το παιδί του, ή τυφλώνεται από την ασιτία, είναι απόλαυση ζωής;
Το να είσαι σκλάβος του κατεστημένου είναι απόλαυση; Διασκεδάζεις τη ζωή όταν ξέρεις ότι άχρηστοι σε κυβερνάνε, οριοθετούν την κάθε δραστηριότητα σου, αποφασίζουν την ποιότητα της ζωής σου;
Ποια απόλαυση; Και συγκρίνεις αυτό που λέγεται «ζωή» με την απόλυτη ελευθερία του πνεύματος σου χωρίς τους περιορισμούς του φυσικού σου σώματος, αυτού του αρρωστημένου, χυδαίου φερέτρου της αγνής ψυχής σου;

Να κάνεις ΤΙ άλλο στη ζωή; Πόσο να φας, να χέσεις, να πιεις, να κατουρήσεις, να φουμάρεις, να γαμήσεις, να κάνεις ή να ζητήσεις ρουσφέτι, να πεις «γες σερ» σε υποδεέστερους μαλάκες, να παίξεις στο καζίνο, να παίξεις στο χρηματιστήριο, να πας στο Δήλεσι, να πας στο Παρίσι, να πας στο Μεξικό, να πας στο φεγγάρι, να πηγαίνεις-να πηγαίνεις και να μη φτάνεις πουθενά;
Είναι βέβαια και οι ευγενείς απολαύσεις, λέει ο φιλοσοφημένος της παρέας. Μμμμ…Να ακούσεις κι άλλο Μότσαρτ! Και συγκρίνεται ρε, ο οποιοσδήποτε Μότσαρτ με την απαράμιλλη μελωδία της απόλυτης σιωπής;
Να διαβάσεις κι άλλο Πλάτωνα! Ποιος Πλάτων αγόρι μου και ποιος Σωκράτης, ποιος Σαρτρ, Σαίξπηρ και Αριστοτέλης; Συγκρίνεται ο οποιοσδήποτε από αυτούς με την απόλυτη έλλειψη σκέψης, με το απόλυτο κενό που περιέχει περισσότερη σοφία απ’ όσα εκατομμύρια Πλάτωνες θα χωρούσανε στο «σ» ΤΗΣ «σοφίας» και θα περίσσευε χώρος για ακόμη ένα δισεκατομμύριο; Πλάκα μου κάνεις τώρα; Ζωή σου λέει ο άλλος. Παπάρια μάντολες!
Τώρα θα με ρωτήσετε τι με έχει πιάσει σήμερα! Επειδή είμαι ευθύς άνθρωπος, θα σας πω: Από την Δευτέρα έβλεπα την Οσασούνα να πηδάει τη Σεβίλλη την Πέμπτη το βράδυ, και μάλιστα σε εξαιρετική απόδοση. Από τη Δευτέρα παραμιλούσα «Οσασούνα» όπου βρισκόμουνα. Την Πέμπτη (χθες) διαβάζω τα νέα των ομάδων και διαπιστώνω ότι η Σεβίλλη έχει και τραυματίες. Μαντέψατε! Δεν πρόλαβα να την παίξω! Και κέρδισε 1-0 η κουφάλα η Οσασούνα.
Γι’ αυτό λέω ,δε γαμιέται η ζωή; Γουστάρω θάνατο...

Πανούτσος

Αγόραζα για πολύ καιρό το Βήμα, μόνο και μόνο επειδή έγραφε ο Πανούτσος, και τώρα καθημερινά την Sportday.

Με τον καιρό έμαθα να μου αρέσουνε και άλλοι - αλλά την στήλη του Αντώνη, δεν την έχασα ποτέ.Η σχέση μας ήταν αγάπης-μίσους (κυρίως επειδή δεν μπορούσα να γράψω έτσι όπως έγραφε - διάολε, δεν μπορούσα καν να ΣΚΕΦΤΩ όπως έγραφε) - αλλά στην τηλεόραση…

E, λοιπόν στην τηλεόραση δεν τον χωνεύω τον Πανούτσο. Δεν με ενοχλεί, τον βλέπω, αλλά δεν θα κάτσω και μπροστά στο γυαλί με το πάθος που ξεφυλλίζω τη Sportday ή το Θέμα.

Είναι απο τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανθρώπου που η γραφή του έχει τεράστια διαφορά με το λέγειν του. Και το θέμα είναι πως ο πολύς κόσμος δυστυχώς τον ξέρει μόνο απο το γυαλί.

Βάζω πρόγραμμα

Λοιπόν, επειδή εκτός απο χρόνο σπαταλάω και ψυχοσωματική κούραση για να γράφω τα περί συντέλειας, εξωγήινων, Θεού, Σουμερίων κτλ, κτλ, χώρια το ότι λαμβάνω πολλά mail για το θέμα, ακόμη και απο θεολόγο!, και νιώθω μεγάλη πίεση, ακούστε τι θα κάνουμε.
Θα ασχολούμαστε με αυτές τις μαλακίες μόνο το Σαββατοκύριακο, και τις καθημερινές με τις υπόλοιπες μαλακίες.

Άντε γεια

Με σπέρμα και ωάρια ζώων έφτιαξαν τον άνθρωπο!

«Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία!», όπως το είχε θέσει στον Άμλετ ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Σουμέριοι ή Εβραίοι λοιπόν;
Τώρα που το σκέπτομαι, υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές της εκδοχής ότι ο Σαίξπηρ ήτανε μια πλαστή προσωπικότητα, πίσω από την οποία κρυβόταν ο γόνος μιας αριστοκρατικής οικογένειας «πρώτης γραμμής», πολύ προσφιλούς στο Αγγλικό Στέμα, που δεν τολμούσε να φανερωθεί, διότι το θέατρο και η ηθοποιοί δεν έχαιραν της εκτίμησης της Ελισαβετιανής άρχουσας τάξης.
Έχω δει έναν Αμερικανό ιστορικό του θεάτρου να κλαίει στη προσπάθεια του να υποστηρίξει τη θεωρία. Είχε απαγγείλει και ορισμένους στίχους από έργα του βάρδου, που όντως δείχνουν τον αβάστακτο πόνο κάποιου που, έχοντας δημιουργήσει κάτι αξιόλογο, δεν μπορεί να επικαλεσθεί «πατρότητα» για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Συνταρακτικά πράγματα.
Είναι και το άλλο: Μια ιδιωτική ακτινογράφηση του μαυσωλείου του Σαίξπηρ είχε δείξει ότι είναι άδειο! Οι Εγγλέζοι, όμως, δεν δέχονται να το ανοίξουν. Σιγά που οι ασπρουλιάρηδες θα ρισκάρουν την κατάρρευσή ενός «μνημείου» τους. Τώρα θα μου πει κάποιος, ρε μαλάκα, εσύ δεν είσαι που κοροϊδεύεις όσους πιστεύουν σε τέτοιες θεωρίες συνομωσίας , και τώρα κάθεσαι και τα αναπαράγεις;
Αχ καλέ, παρασύρθηκα! Είπαμε όχι παρενθέσεις. Σουμέριοι ή Εβραίοι λοιπόν; Κοιτάξτε να δείτε, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά σε ότι λένε οι δυο ένοικοι της Γης της Επαγγελίας. Σε ορισμένα σημεία οι Γραφές τους είναι τόσο όμοιες, που κάποιος θα έλεγε ότι οι Εβραίοι αντέγραψαν τους Σουμέριους(αφού οι Σουμεριακές γραφές προϋπήρχαν ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ της Παλαιάς Διαθήκης). Ίσως ο Γιαχβέ να είναι κάλπικος κουμανταδόρος, «δεύτερο χέρι» που λένε!
Οι Σουμεριακός πολιτισμός θεωρείται ο πρώτος «αξιόλογος» που εμφανίστηκε ποτέ στη Γη, γύρω στα 20.000 π.χ., δημιουργώντας σπουδαία έργα όπως δρόμοι, πυραμίδες, νόμους, ακόμα και…ποίηση, την εποχή που όλοι οι υπόλοιποι λαοί είχαν ως έγνοια το πώς απλά θα επιβιώσουν.
Έχουν βρεθεί αμέτρητες πλάκες στην Σούμερ. Σε μια ανασκαφή μόνο, έχουν βρεθεί πάνω από 30.000! Οι περισσότερες παραμένουν αμετάφραστες. Η Σιππάρ ήταν μια πόλη που συνδεότανε πολύ με τη δικαιοσύνη. Ίσως εκεί να βρισκόταν ο Άρειος Πάγος ή το Συμβούλιο της Επικρατείας των Σουμερίων. Ο Ουτού, που αναφέρεται συχνά, ίσως να ήταν κάποιος αρχιδικαστής. Μια πλάκα αναφέρει τις αρχές του:

«Μην κάνεις κακό στον αντίδικο σου.

Αντάμειψε με καλό εκείνον που σου κάνει κακό.

Αντιμετώπισε τον εχθρό σου με δικαιοσύνη.

Μην επιτρέψεις στην καρδιά σου να παρασυρθεί και να κάνει κακό.

Σ’ εκείνον που παρακαλεί για βοήθεια, δώσε φαί να φάει και κρασί να πιεί.

Βοήθα τους άλλους, κάνε το καλό».

Αυτό είχε γραφτεί γύρω στις δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν ο Ματθαίος αναφέρει την επί του όρους ομιλία!

Μας τα’ παν κι άλλοι, νο;
Ο άνθρωπος που βοήθησε στο να μεταφραστούν οι πλάκες των Σουμερίων ήταν ο τεράστιος Σουμεριολόγος Ζαχαρίας Σίτσιν. Μεγάλη διάνοια της εποχής του, ο Σίτσιν αντιμετώπισε απίστευτο πόλεμο από το κατεστημένο τη δεκαετία του ’70 στην Αμερική, όταν ανέπτυξε τις πρώτες του θεωρίες για τον Σουμεριακό πολιτισμό,και εξέδωσε το διάσημο βιβλίο του "Ο δωδέκατος πλανήτης". . Βέβαια, ο καθένας ερμηνεύει μια πανάρχαια γραφή όπως θέλει, αλλά ο Σίτσιν έχει κάτι ΠΟΛΥ υπέρ του: Είχε προβλέψει με ΠΟΛΛΗ λεπτομέρεια τι θα εύρισκε η διαστημική αποστολή «Voyager 2» της NASA στους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα, τη δεκαετία του ’80!. Όταν πρωτοξεκίνησε η συγκεκριμένη αποστολή, κανείς δεν ήξερε τι συνθήκες θα επικρατούσαν στους συγκεκριμένους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ένας δορυφόρος θα επισκεπτόταν τα μακρινάαυτά μέρη. Ο Σίτσιν όμως τους είπε: Οι πλανήτες θα έχουν τις εξής διαστάσεις. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα θα είναι έτσι, ενώ του Ουρανού έτσι. Θα βρείτε αυτό και αυτό, αλλά όχι εκείνο που νομίζετε.
Τα είχε προβλέψει ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ την εκτόξευση της αποστολής , έχοντας μελετήσει τις γραφές των Σουμερίων που αναφέρουν πράγματα που ήταν εντελώς άγνωστα στους επιστήμονες πριν το τεράστιο ταξίδι και την άφιξη του «Voyager 2» στους συγκεκριμένους πλανήτες. Από χρώμα και σύσταση, μέχρι αριθμό φυσικών δορυφόρων, οι προβλέψεις του Σίτσιν επαληθεύτηκαν ΠΛΗΡΩΣ! Πως το ήξεραν οι Σουμέριοι;
Ας το αφήσουμε προς το παρόν αυτό, και ας πάμε στον γνωστό μας από τη Βίβλο κατακλυσμό. Τόσο οι Σουμέριοι όσο και οι Εβραίοι περιγράφουν τον κατακλυσμό με γλαφυρότητα. Το ότι όντως είχε συμβεί κάποια πολύ μεγάλη καταστροφή στην περιοχή, που σχετιζόταν με το νερό δεν αμφισβητείται. Την πιο χειροπιαστή μαρτυρία ίσως προσφέρει η σχετικά γειτονική Αιγυπτιακή Σφίγγα, που παρεμπιπτόντως είναι ΠΟΛΥ αρχαιότερη απ’ ότι πιστεύαμε μέχρι τώρα. Δεν μιλάμε κατά χίλια, ή δυο χιλιάδες, αλλά ίσως κατά δεκάδες χιλιάδες χρόνια!
Επιστημονική ανάλυση της πέτρας της Σφίγγας έδειξε ότι ήταν καλυμμένη με νερό για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, η ΚΑΘΕΤΗ διάβρωση της πέτρας εισηγείται ότι το μνημείο είχε βρεθεί κάτω από καταρρακτώδη και αδιάκοπη βροχή. Αν η διάβρωση είχε προκληθεί από τον αέρα της ερήμου και τις αμμοθύελλες, τότε το «φάγωμα» θα ήταν ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ και όχι ΚΑΘΕΤΟ.
Έχουμε λοιπόν δυο πολιτισμούς που μιλάνε για κατακλυσμό. Υπάρχουν μεν διαφορές στις παραδόσεις τους, αλλά επίσης και τεράστιες ομοιότητες. Και κατά τις δύο παραδόσεις, κάποιοι ήξεραν για τον επερχόμενο κατακλυσμό. Ο Γιαχβέ των Εβραίων είχε προκαλέσει τη νεροποντή ο ίδιος, για να αφανίσει τους ανθρώπους που τον είχανε τσαντίσει.
Και κατά την παράδοση των Σουμερίων, οι «Θεοί» είχανε τσαντιστεί από τον άνθρωπο. Δεν προκάλεσαν όμως οι ίδιοι τον κατακλυσμό, αλλά ΗΞΕΡΑΝ ότι θα συνέβαινε. Ήξεραν την επίδραση που θα είχε στις κλιματολογικές συνθήκες της Γης η επικείμενη προσέγγιση ενός μεγάλου ουρανίου σώματος, (του δικού τους πλανήτη!) που θα πλησίαζε την Γη περνώντας ανάμεσα στον Άρη και τον Κρόνο. Ήξεραν επίσης την επίδραση που θα είχαν οι κραδασμοί πάνω στους πάγους της Ανταρκτικής, που θα «ξεκολλούσαν» και θα έπεφταν μέσα στον ωκεανό δημιουργώντας ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα.
Το ερώτημα είναι ΠΩΣ μπορούσαν να προβλέψουν την θεομηνία οι «Θεοί» των Σουμερίων;
Και στις δυο περιπτώσεις οι άνθρωποι είχαν τσαντίσει τους ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ τους. Όπως ο Εβραϊκός Γιαχβέ, έτσι και οι «ιπτάμενοι θεοί» των Σουμερίων είχαν δημιουργήσει τον άνθρωπο. Μόνο που στη Σουμεριακή εκδοχή οι «Θεοί» δεν χρησιμοποίησαν χώμα και σάλιο, αλλά το σπέρμα τους και ωάρια ζώων! Μιλάμε για τεχνητή γονιμοποίηση σε φιαλίδια και σωλήνες!
Τα έμβρυα φιλοξενήθηκαν στις μήτρες των εξωγήινων γυναικών τους. Είχαν φτιάξει μονάδα υποκατάστατων μανάδων! Αυτοί κι αν έπλασαν τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»!
Και στις δυο παραδόσεις κάποιοι γλύτωσαν το μπάχαλο του κατακλυσμού. Ένας πιστός υπηρέτης και το σινάφι του, που είχε λυπηθεί ο «Θεός». Και στις δυο περιπτώσεις ο Θεός αποκάλυψε στον υπηρέτη του τι θα γινόταν και του είπε με λεπτομέρειες πώς να φτιάξει το σκάφος που θα τον έσωζε. Μόνο που οι Σουμέριοι άφησαν και σκίτσα. Μας δείχνουν έναν εξωγήινο «Θεό» να μιλάει στον υπηρέτη, που κρυβόταν πίσω από ένα παραβάν με διακοσμητικά φυτά!
Η «κιβωτός» δεν ήταν απλή βάρκα, αλλά υποβρύχιο! Άντε, ένα ΑΠΟΛΥΤΑ υδατοστεγές σκάφος. Οι Σουμέριοι αναφέρουν προδιαγραφές υποβρυχίου, ενώ στην Π. Διαθήκη, σύμφωνα με την οποία επίσης είχαν δοθεί λεπτομερείς οδηγίες κατασκευής, κυρίως για την ΠΛΗΡΗ μόνωση του σκάφους μέσα κι έξω με άσφαλτο, χρησιμοποιείται η λέξη «θυρίδα» για ένα άνοιγμα στο πλάι.
Η συγκεκριμένη εβραϊκή λέξη δεν έχει την αντίστοιχη της Ελληνικής, αλλά κατά τους Εβραιολόγους η έννοια πλησιάζει την «καταπακτή», ή «μπουκαπόρτα». Δεν μου λέτε, γιατί «ΘΥΡΙΔΑ» και όχι «ΘΥΡΑ» σε ένα τόσο μεγάλο σκάφος, που μετρούσε 350 πήχεις μήκος, 50 πλάτος και 30 ύψος (Γένεσις Στ. 15)
Υποβρύχιο και όχι βάρκα χρειαζόταν για να αντιμετωπισθεί το παλιρροϊκό κύμα που θα δημιουργείτο από το ξεκόλλημα των πάγων της Ανταρκτικής. Καμιά βάρκα ή καράβι δεν θα γλύτωνε. ΜΟΝΟ με υποβρύχιο θα μπορούσε να σωθεί ο Νώε!

Παπάρια μάντολες ο όφις και το μήλο...

Εντάξει, το παραδέχομαι. Είμαι ένας αμετανόητος εγωκεντρικός, που πιστεύει ότι αυτός κατέχει την Αλήθεια και όλοι οι άλλοι άγονται και φέρονται σύμφωνα με τις βουλές και τις εντολές της εξουσίας ή του κατεστημένου. Δεν διαχωρίζω ιδεολογίες και δόγματα.

Είτε πρόκειται για έναν σύμβουλο της Νέας Δημοκρατίας που έχει κάνει καριέρα σε ένα υπουργείο της κυβέρνησης εξασφαλίζοντας βιλάρα και Μερσεντές, είτε για έναν αναρχικό στα Εξάρχεια που μεγάλωσε με τις θεωρίες του Μπακούνιν, το ίδιο μου κάνει. Και οι δυο είναι τυφλωμένοι από την ίδια τους τη θρησκεία. Διότι περί θρησκείας πρόκειται όταν ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με τις εντολές που σου λέει ο εκάστοτε αρχηγός του δόγματος στο οποίο ανήκεις.
Άλλο ήθελα να πω και πάλι ξέφυγα από το θέμα. Δεν πειράζει. Και ο Αϊνστάιν ίσως άλλα ήθελε να πει, και να κατέληξε στη θεωρία της σχετικότητας. Όχι ότι συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Αλβέρτο, αλλά τέλος πάντων,
Σκέφτηκα πως, διότι κάποτε σκέπτομαι, άσχετα εάν οι σκέψεις μου αξίζουν λιγότερο από μισό κιλό χοιρινά λουκάνικα σε μια Συναγωγή στην Ιερουσαλήμ, πως καλό θα είναι να δούμε πρώτα τις δοξασίες, τους μύθους, και ίσως τις «αλήθειες» των διάφορων πολιτισμών που υπήρξαν στη Γη, πολλά χρόνια προτού ο Σώκρατες πει «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Πριν πω όμως για τους μέγιστους Σουμέριους, οι οποίοι είχαν καταλάβει τον κόσμο νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλο λαό, ας πούμε για τους δικούς μας, τους Εβραίους, οι οποίοι για μένα είναι ο πιο σπουδαίος λαός που πάτησε ποτέ στη γη, αλλά αυτό θα το αναλύσω αργότερα, και τον Θεό που μας πλάσαραν.
Ωωωωχ. Ακούω τον πρώτο μαλάκα. «Τι λες άνθρωπε μου, ποιον Θεό μας πλάσαραν οι Εβραίοι? Εμείς έχουμε δικό μας Θεό, που δεν έχει σχέση με τον Γιαχβέ. Άσε που ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος, αλλά πέθανε και εξαιτίας τους».
Ένα γιαούρτι στο κύριο από μένα παρακαλώ, και να’ ναι στραγγιστό. Ποια θρησκεία σου αγόρι μου? Ο μονοθεϊσμός είναι αποκλειστικά δημιούργημα των Εβραίων, είτε σου αρέσει είτε όχι, και ο Γιαχβέ των Εβραίων είναι αυτός που ουσιαστικά πιστεύεις εσύ ο Ορθόδοξος ή Καθολικός Χριστιανός. Όσο για το Χριστό, πρώτα πες μας τι εθνικότητας ήταν ο Ιωσήφ και η Μαρία και μετά μίλα. Δεν θα προχωρήσω παρακάτω και να πω πως η εμφάνιση του Ιησού στη γη δεν έχει καμία απολύτως αξία και σημασία εάν δεν υπήρχε η Παλαιά Διαθήκη, διότι θα ξεφύγω πολύ από το θέμα. Θα τα αναλύσουμε όλα αυτά σε άλλο post.
Ας δούμε λοιπόν τους Εβραίους. «Και είπεν ο Θεός: Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόναν ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» λέει η Παλαιά Διαθήκη, σωστά? Και λίγο πιο παρακάτω λέει: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν». Μα τι ακριβώς λένε, η ΔΕΝ λένε οι αρχαίοι Εβραίοι? Σας παρακαλώ πάρα πολύ, μην αρχίσετε τα κηρύγματα και τις θεόπνευστες εξηγήσεις, που συχνά ούτε αυτοί που τις δίνουν δεν τις καταλαβαίνουν (ούτε τις πιστεύουν). Είμαι απλός άνθρωπος.
Ας δούμε λοιπόν τι προσπαθούν να ΜΗΝ πούνε οι Εβραίοι, που ήταν και γείτονες των Σουμερίων. Θα το δούμε με το δικό μου, απλό μυαλό. Παρεμπιπτόντως, η Παλαιά Διαθήκη και οι γραφές των Σουμερίων ΔΕΝ διαφέρουν και τόσο πολύ, αν ερευνηθούν κατά βάθος και χωρίς προκατάληψη.
Κατά ποια εικόνα έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο? Κατά τη φυσική? Μήπως ο Θεός έχει τσίμπλες, αιμοροϊδες και πυτιρίδα? Ξυρίζεται με αφρό, ή χρησιμοποιεί κάποιο μαραφέτι με μπαταρίες? Τι χρώμα είναι τα μάτια του? Υποφέρει από μυωπία και ημικρανία, που είναι κα της μόδας? Πίνει καφέ ο Θεός? Φτύνει? Χέζει? Κατουράει? Γαμάει? Αυνανίζεται? Πεινάει? Κλάνει και ρεύεται? Φουμάρει? Παίζει ζάρια? Έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις?
Γελοία πράγματα έ? Συμφωνώ απόλυτα. Άρα μας μένει η πνευματική εικόνα.
Δεν μου λέτε, ο Θεός ζηλεύει? Ερωτεύεται? Εχθρεύεται? Φοβάται? Κάνει λαμογιές? Έχει εγωισμό και μπαμπεσιά? Έχει συμπλέγματα και φετίχ? Τίποτε από όλα αυτά, σωστά? Τότε ποια εικόνα και ποια ομοίωση μου τσαμπουνάτε?

Ρε άστε το, «Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο τέλειο, αλλά του έδωσε απόλυτη ελευθερία την οποία ο άνθρωπος κατεχράσθη» και άλλες κουλτουριές του κώλου!. Ότι σας συφέρει λέτε. Πάμε παρά κάτω: Λέει ή δεν λέει η Παλαιά Διαθήκη: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός λέγων: Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γη και κατακυριεύσατε αυτής»? Λέει και παραλέει! Μα, τότε, ο εκδιωγμός του Αδάμ και της Εύας από τον κήπο της Εδέμ ήταν προμελετημένος. Παπάρια μάντολες ο όφις και το μήλο! Στημένο ήταν το ματσάκι! Γιατί δεν είπε ο Θεός «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τον κήπο της Εδέμ» αν ο αρχικός και αγαθός σκοπός του ήτανε να παραμείνουν εκεί οι προπάτορες μας?
Είναι και το άλλο: Εφ’ όσον ο Θεός τους ΕΥΛΟΓΗΣΕ με «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ τον τρόπο με τον οποίο αυξάνονται οι «κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν του», τότε γιατί το σεξ θεωρείται τόσο κακό ή αισχρό, που η σύλληψη του «μονογενούς» υιού του Θεού, του μεσσία, να γίνεται με κρίνο, γλαδίολο ή παπαρούνα? ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΕ?
Ξέρετε τι λέω εγώ? Ότι οι «θεόπνευστοι» είναι κομπλεξικοί, και προσπαθούν να φορτώσουν τα δικά τους συμπλέγματα και ενοχές πάνω στις πλάτες των άλλων. Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί λέω πως οι θεόπνευστοι είναι κομπλεξικοί και όχι οι αρχαίοι Εβραίοι που έγραψαν την Παλαιά Διαθήκη;
Η απάντηση είναι απλή: Οι Εβραίοι ίσως σωστά τα είπανε. Πιθανό ΑΛΛΑ να είχαν στο μυαλό τους όταν έγραφαν την ΔΙΑΘΗΚΗ τους και ΑΛΛΑ να είχαν αυτοί που την ερμήνευσαν σύμφωνα με τις σκοπιμότητες τους. Εξάλλου η Παλαιά Διαθήκη, όπως και πολλά αρχαία βιβλία που ασχολούνται με την κοσμογονία και ανθρωπογονία, είναι «κρυπτογραφημένα».
Αν έγραφα μια συγκεκριμένη ερμηνεία της ιστορίας του Ιωνά και του κήτους, που έχω ακούσει από κάποιους ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥΣ και μελετημένους, θα μου ρίχνανε πέτρες! Περι συνειδησιακών κέντρων είναι όλος ο χαβαλές, ιδιαίτερα για το «κώλωμα» του Ιωνά μέσα στη «φουρτούνα» καθ΄οδόν προς τη Νινευή, που αντιπροσωπεύει το ηλιακό πλέγμα. Όσο για την Ιόππη, άσε…
Ένας μέγας φιλόσοφος του Μεσαίωνα ήταν ο Ισπανοεβραίος Μωυσής Μαϊμονίδης. Τεράστια διάνοια. Ήτανε τόσο προχωρημένος, που αντιμετώπισε πρωτοφανή πόλεμο από το ίδιο το Εβραϊκό κατεστημένο, κυρίως για το βιβλίο του «Οδηγός για μπερδεμένους», που άρχισε να γράφει το 1176 και του πήρε 15 χρόνια για να το τελειώσει! Στο τέλος δικαιώθηκε σε βαθμό που οι ιδέες του επηρέασαν τη σκέψη φιλοσόφων όπως ο Σπινόζα κι ο Λάιμπιντς.
Εν πάση περιπτώσει, ο Μαϊμονίδης, που είχε ΥΠΕΡάρτια γνώση της αρχαίας εβραϊκής, και μελέτησε επισταμένα την Παλαιά Διαθήκη στο πρωτότυπο, είχε πει ότι το μυστικό της κοσμογονίας ΚΡΥΒΕΤΑΙ στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, κι όποιος τα βρει δεν πρέπει να τα διαδώσει σε αμύητους.
Από την άλλη πλευρά, οι γείτονες των Εβραίων, οι Σουμέριοι, λένε καθαρά και ξάστερα, χωρίς κωδικούς και παραβολές, ότι ο άνθρωπος είχε πλαστεί από εξωγήινους.
Μα τον Ε.Τ. του Σπίλμπεργκ, αυτό λένε (και τεκμηριώνουν!). Την Κυριακή μπαίνουμε στο ζουμί, χωρίς παρενθέσεις!

Δεν θα ησυχάσω αν δεν ξεράσω...

Δεν έχεις σταθερό θέμα μου λέει ο άλλος. Σιγά ρε που δεν έχω σταθερό θέμα. Και ότι λέω μόνο ότι θέλω εγώ αδιαφορώντας για το ποιο είναι το σωστό. Καλά, μάγος είσαι αδερφέ μου?
Και βέβαια βγάζω ότι έχω μέσα μου. Τι νομίζεις πως κάνω, κήρυγμα, σαν τον παλαβό από το Σέβεν? Όχι μόνο απλά τα βγάζω, αλλά τα ξερνάω όπως η πιτσιρίκα που είχε τον Διάβολο μέσα της στον «Εξορκιστή», που στριφογύριζε το κεφάλι της και ξέρναγε πρασινίλα και δυσοσμία!
Και δεν θα ησυχάσω αν δεν ξεράσω όλα όσα με τάισαν απο μωρό οι Χριστοκάπηλοι, οι πατριδοκάπηλοι, οι δογματικοί Αριστεροί και Δεξιοί, και άπαντες οι εξουσίες του κόσμου.
Έχω ένα βαθύμετρο και κάθε τόσο μετράω πόσο δηλητήριο έχει μείνει μέσα μου. Δόξα τω θεώ, η στάθμη πέφτει σταθερά με το συνεχές ξέρασμα. Πολλοί το κάνουν αυτό. Άλλοι βγάζουν τα απωθημένα τους σε πνευματικούς, άλλοι ξαπλωμένοι σε καναπέδες ψυχαναλυτών, εγώ τα γράφω.
Τώρα θα πεις, και με το δίκιο σου, τι φταιν' οι αναγνώστες? Μα εγώ δεν γράφω για αναγνώστες. Για πάρτη μου γράφω. Είτε ένας διαβάζει τις μαλακίες και τα απωθημένα μου, είτε χίλιοι, είτε κανένας, το ίδιο μου κάνει. Δεν έχω πρόβλημα. Για να διαβάζω ΕΓΩ γράφω! Ο αυτοσεβασμός μου δεν εξαρτάται απο το εαν έχω «κοινό» ή όχι.
Τέλος πάντων. Στη συνέχεια έχουμε Νιμπίρου, Σίτσιν, Ανουκάκι και Νεφιλίμ. Δεν έχετε ιδέα τι σημαίνουν αυτά ε?
Καλά. Θα μάθετε!

Ο μεγαλύτερος "προδότης" της Ιστορίας...

Γιορτάζουμε την Ανάσταση, λένε. Παπάρια μάντολες λέω εγώ. Καμία Ανάσταση δεν γιορτάζεται το Πάσχα. Αυτά είναι για τη μάζα, που άγεται και φέρεται από το ιερατείο. Ποια Ανάσταση? Μια προδοσία γιορτάζουν όλοι οι χριστιανοί αυτές της μέρες. Ο Ιούδας ήταν προδότης γιατί το στόρυ χρειαζόταν έναν προδότη. Έχω δική μου κρίση και δεν υιοθετώ το κάθε παραμύθι που λανσάρει κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, άγιος, πατριάρχης, ιστορικός, ευαγγελιστής, ερευνητής, κατασκευαστής μύθων.
Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης, είναι το νέο σενάριο, το οποίο αποτελεί τη νέα αλήθεια. Πρόδωσε λένε ο πλέον καλλιεργημένος και κοινωνικά ανώτερος απ’ όλους τους μαθητές τον δάσκαλο, όμως κατόπιν επιθυμίας του Ιησού. Αυτά μας λένε τόσους αιώνες. Θα μας τρελλάνουν?
Ο Ιούδας όχι μόνο δεν ήταν προδότης, αλλά αυτός ουσιαστικά σταυρώθηκε στη θέση του Χριστού. Ο πιο διασυρόμενος ήρωας όλων τον εποχών είναι ο Ιούδας.
Κι εγώ αν κάτσω και γράψω ένα δικό μου ευαγγέλιο θα λέω τα δικά μου. Ποιος με εμποδίζει? Ότι θέλει ο καθένας λέει, φαντάζεται, πιστεύει. Όπως και ο καθένας ότι γουστάρει το αποδέχεται ή το απορρίπτει.
Η δική μου αλήθεια είναι: Δεν με ενδιαφέρει εάν ο Ιούδας ήταν πράγματι προδότης, ή όχι. Ούτε αν πρόδωσε για τα αργύρια ή για κάποιον άλλο λόγο. Αν του ανέθεσε ο ίδιος ο Χριστός την αποστολή προδοσίας, ή αν ο Ιούδας πήρε τη σχετική εντολή κατ’ ευθείαν από το το Θεό, μέσω κάποιου αγγέλου.
Τι σημαίνει προδοσία? Αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Αν ο Ιούδας ήταν πιστός των Εβραίων, δηλαδή του ομόθρησκου ιερατείου του, ή ακόμη και πράκτωρ των Ρωμαίων…μπορεί να χαρακτηριστεί προδότης? Αφού ανήκε, αν ανήκε, στην άλλη πλευρά… Στην περίπτωση λοιπόν που ιδεολογικά και θρησκευτικά ήταν όργανο στρατευμένο έναντίον του κινήματος του Χριστού, μπορεί να θεωρηθεί προδότης ο Ιούδας?
Η δική μου προσέγγιση στον Ιούδα, τον μεγαλύτερο προδότη από καταβολής ανθρώπου, είναι να υπάρξει μια παγκόσμια συμφωνία, μια παγκόσμια παραδοχή στο τι ακριβώς είναι προδοσία, τι είναι Προδότης. Πρώτα αυτό, και μετά ας φτιάχνει ο καθένας, είτε είναι Βατικανό, είτε ένας πονηρός ευαγγελιστής το δικό του θρίλερ για την αλήθεια του Ιούδα.
Προδότης ο προδότης, ή ένα τραγικό θύμα? Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στον Ιούδα, ο οποίος απλά δίνει την αφορμή να απαντηθεί το ερώτημα τι ακριβώς είναι ο Προδότης, αν βεβαίως προδίδεται κάποια μέγιστη Αλήθεια, κάποιος Αληθινός Προφήτης. Όσο δεν έχει υπερισχύσει ακόμη ένας προφήτης, Μια αιώνια αλήθεια, ουδείς έχει το ηθικό δικαίωμα
να προσάπτει την κατηγορία της προδοσίας σε κανέναν, με σκοπό δόλιο να υπηρετήσει την αλήθεια του δικού του δόγματος.

Όσον αφορά τώρα την όλη ιστορία που μαθαίνουμε τόσο καιρό από τη Καινή Διαθήκη, εμένα από καιρό μου βρωμούσε… (Παρένθεση: Αν και δεν πιστεύω στο Θεό ούτε πιστεύω ότι ο Χριστός αναστήθηκε και άλλα τέτοια, εν τούτοις γνωρίζω πολλά περισσότερα από το μέσο πιστό, τόσο όσον αφορά τη ζωή του Ιησού, όσο και για την όλη ουσία του Χριστιανισμού.)
Αν ο Χριστός ήταν ο Ρωχάμης και δρούσε στα Εξάρχεια, θα χρειαζόταν να τον υποδείξει κάποιος ρουφιάνος στους τοπικούς μπάτσους? Μήπως οι χωροφύλακες τον καιρό του εμφυλίου θα χρειάζονταν κάποιον χαφιέ να φιλήσει τον Άρη Βελουχιώτη για να κατάλάβουν ποιος ήταν και να τον μπουζουριάσουνε? Όχι, ε?
Ένα από τα βασικά ερωτήματα σχετικά με αυτή την ιστορία της προδοσίας του Ιησού από τον Ιούδα, είναι το γιατί χρειαζόταν ένας προδότης να φιλήσει το γιο της Μαρίας για να τον συλλάβουνε. Κάτσετε ρε, ανάμεσα τους ζούσε ο Ιησούς, και δεν μιλάμε για καμία Νέα Υόρκη, ή Τόκυο! Στον ναό τους είχε διδάξει, στον ίδιο ναό είχε δείρει και εκδιώξει τους εμπόρους και τους χρηματιστές, στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ ξέπλυνε αμαρτίες, κήρυττε δημόσια καθημερινά. Μιλάμε για πασίγνωστο, για ένα πολύ… «in» πρόσωπο της εποχής, που όλοι έβλεπαν σε καθημερινή βάση. Γιατί δηλαδή χρειαζόταν ο Ιούδας να υποδείξει ποιος είναι ο Ιησούς με ένα φιλί? Δεν κολλάει!
Λέτε να μην υπήρξε προδοσία του Ιούδα? Να εφευρέθηκε όλη αυτή η υπόθεση περί τριάκοντα αργυρίων για να κολλήσει με κάτι από την εβραϊκή παράδοση? Μάλλον και…όχι μόνο! Είναι πασιφανές ότι, τουλάχιστον ο Ματθαίος, ήταν και…λίγος στα θρησκευτικά. Λέει (κεφ.26, στιχ 14-15) «Τότε πορευθείς εις των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε: τι θέλετε μοι δούνε και εγώ υμίν παραδώσω αυτόν? Οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια». Και αργότερα (κεφ. 27 στιχ.3-10), αφού μετάνιωσε ο Ιούδας και επέστρεψε στους αρχιερείς τα αργύρια, εκείνοι δεν τα έβαλαν πίσω στο ταμείο, επειδή ήταν λεφτά αίματος, αλλά αγόρασαν αγρό που «…εκλήθη αγρός αίματος εως την σήμερον. Τότε εκπληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος: και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμή του τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ, και έδωκαν αυτά εις τον αγρόν του κεραμέως, καθά συνέταξε μοι Κύριος».
Σόρι Μάθιου, έμεινες μεταξεταστέος, δεν πήρες βάση. Η επόμενη εξεταστική την…Δευτέρα Παρουσία! Διότι δεν είναι ο Ιερεμίας αλλά ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ που το είπε αυτό, μάλιστα στο…περίπου. (κεφ 11 στιχ 12-13): «Και θα τους πω: Αν σας φαίνεται καλό, τότε δώστε μου την τιμή ή αρνηθείτε τη. Και ζύγισαν για την τιμή μου τριάκοντα αργύρια. Και μου είπε ο Κύριος «ρίξε τα μέσα στο καμίνι και θα δω εάν είναι καλό μέταλλο, με τον ίδιο τρόπο που δοκιμάστηκα και για αυτούς» Και πήρα τα τριάκοντα αργύρια και τα πέταξα στο καμίνι, στον οίκο του Κυρίου»!
Μπας και δεν υπήρξε καμία προδοσία και απλά ο Ματθαίος σκαρφίστηκε ένα παραμύθι για να «επαληθεύσει» μια προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης, της Γραφής, που ήταν το αναγνωρισμένο κιτάπι του σιναφιού? Διότι ΜΟΝΟ ο Ματθαίος αναφέρει τα τριάκοντα αργύρια. Ο Μάρκος, που είχε γράψει και το πρώτο ευαγγέλιο, καθώς και ο Λουκάς, που ήταν ένας καλός αντιγραφέας του κερατά, ΔΕΝ αναφέρουν το ποσό, ενώ ο Ιωάννης, που είναι ο θεωρητικός της παρέας, δεν αναφέρει καν αντίτιμο για την «προδοσία»
Να πάμε πιο πέρα όμως. Τα πρώτα χριστιανικά κείμενα, πιο παλιά και από το ευαγγέλιο του Μάρκου, ήταν οι επιστολές του Παύλου. Η χρονολογικά πρώτη αναφορά στη παράδοση του Ιησού, βρίσκεται στην Α΄ προς Κορινθίους (κεφ 11 στιχ 23): «Εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου, ό και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί ή παρεδίδοτο έλαβεν άρτον…» Προσέξατε το ρήμα που χρησιμοποιεί ο Παύλος στη «ξόφαλτση» αναφορά του στο συγκεκριμένο θέμα? ΠΑΡΕδίδοτο και όχι ΠΡΟδίδοτο, άλλο η παράδοση, άλλο η προδοσία!
Τώρα θα μου πείτε ότι δυιλίζω το κουνούπι και καταβροχθίζω την γκαμήλα. Όπότε ας πάμε σε ένα τελευταίο, στις Πράξεις των Αποστόλων, στον «Λόγο του Στέφανου» στο 7ο κεφάλαιο. Στους στίχους 52-53 λέει: «Και ποιον από τους προφήτες δεν κατεδίωξαν οι προπάτορες σας? Θανάτωσαν αυτούς που προφήτεψαν τον ερχομό του Δίκαιου Μεσία, που κι εσείς οι ίδιοι που λάβατε τον νόμο του Θεού μέσω αγγέλων και δεν τον τηρήσατε».
Μήπως αναφέρει κανέναν Ιούδα ο Στέφανος? Ποσώς! Όλη τη φάρα κατηγορεί, το μένος του είναι εναντίον μιας τάξης και όχι ενός συγκεκριμένου ατόμου.
Και ο έρμος ο Ιούδας, ή μάλλον η προδοσία του, πάνω στην οποία στηρίζεται σχεδόν ολόκληρο το Πάσχα? Μάλλον το σκάρφισμα ορισμένων ημιμαθών μαθητών που φάσκουν και αντιφάσκουν αβέρτα. Εξάλλου, όπως είναι γνωστό σε όσους είναι ψαγμένοι και δεν καταπίνουν αμάσητα ότι τους λέει το ιερατείο, τα Ευαγγέλια είναι πολλά, μα ΠΑΡΑ πολλά. Απλά έχουμε ως κανονικά τα γνωστά τέσσερα, διότι αυτό αποφάσισε το παπαδαριό ότι ήταν…θεόπνευστα. Και πως κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα το παπαδαριό? Ααααα… εδώ είναι το αληθινό διαμάντι: Τα βάλανε όλα ένα βράδυ κάτω από μια Αγία Τράπεζα και είπαν «όσα Ευαγγέλια βρεθούν ΠΑΝΩ στην Τράπεζα το πρωί, αυτά θέλει ο Θεός» και κλείδωσαν την πόρτα. Μόνο που δεν μας είπαν ποιος κρατούσε το κλειδί κατά τη διάρκεια της…θεόπνευστης ταχυδακτυλουργίας!!!. Τέλος πάντων, ο καθένας ότι θέλει πιστεύει. Αν ήταν να κάτσουμε να τα αναλύσουμε όλα και να βρούμε ψεγάδια, δεν θα τελειώναμε ούτε μέχρι το Μουντιάλ του 2010!

Μια τσίχλα έφαγε την κάμπια...

Κάτσε ρε, εδώ αρκετά πιο σοβαροί και πιο έξυπνοι άνθρωποι από σένα κάθισαν να γράψουν για συντέλεια και τους πήραν με τα γιαούρτια, και νομίζεις ότι εσύ θα γλυτώσεις? Τι να κάνουμε, αν είναι να ρισκάρω την υστεροφημία μου, η οποία μετράει μόνο για τη γιαγιά μου, που νομίζει ότι είμαι το λιγότερο κάτι μεταξύ Κορνήλιου Καστοριάδη και Εμάνουελ Καντ, ενώ στη πραγματικότητα είμαι κάτι μεταξύ Αλ Μπάντι και Αντώναρου, δεν έχω πρόβλημα.

Τέλος πάντων, κατά καιρούς αναπτύσσω διάφορες θεωρίες με το μυαλό μου , εκ των οποίων οι μισές είναι για χέσιμο και οι άλλες μισές για φτύσιμο, όμως κάπου κάπου νομίζω ότι πέφτω και μέσα. Ας πούμε για το ότι θεωρούμε λανθασμένα ως ανθρώπινο γένος πως είμαστε εντελώς ασφαλείς από οποιονδήποτε παράγοντα που προέρχεται από το διάστημα, όπως π.χ. έναν μετεωρίτη αρκετά μεγάλων διαστάσεων, που θα κάνει το μεγάλο «μπαμ».

Είχα λοιπόν φτιάξει ένα παράδειγμα για την κλίμακα της συντέλειας του πλανήτη μας με βάση ένα αχανές υποθετικό λειβάδι στο αμερικάνικο «Midwest». Χίλια δυο πράγματα υπάρχουν σε αυτό το απέραντο λειβάδι που σφύζει από ζωή.

Αγελάδες, πρόβατα, βίσωνες, αρκούδες, όρνεα, ζουζούνια, τα πάντα. Υπάρχουν ερυθρόδερμοι με πίπες της ειρήνης, καουμπόηδες, και ένας δυο τσέλιγκες από την Αράχωβα που λοξοδρόμησαν. Όλα είναι μέσα στο κόλπο στο απέραντο λειβάδι, δεν υπάρχουν όρια. Ο καθένας βάζει ότι θέλει μέσα. Εσείς τι θέλετε να προσθέσετε κύριε μου? Ένα ρυάκι με μια βαρκούλα? Μμμμ…Θα σας πω ένα μυστικό: Εφ’ όσον σκέφτεστε ρυάκια και βαρκούλες, ποτέ δεν θα δείτε Μισισσιπή και ποταμόπλοια, κύριε μου. Εσείς ο ίδιος παραμερίζετε τους ορίζοντες σας. Βάζουμε λοιπόν τον Μισισσιπή μέσα στο απέραντο λειβάδι, κομπλέ με ποταμόπλοια γεμάτα πουτάνες και χαρτοκλέφτες, για τον κύριο με συμπλέγματα κατωτερότητας. Να βάλουμε και ένα παράρτημα γραφείου του τοπικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. έτσι για πλάκα? Να βάλουμε. Είπαμε, όλα μέσα είναι.
Προσέξτε τώρα: Σε μια απόμερη γωνιά αυτής της αχάνειας, βλέπουμε μια τούφα γρασίδι που είναι πιο πράσινο, πιο ψηλό, και γενικά πιο κεφάτο από το υπόλοιπο γρασίδι. Αυτό σημαίνει αμμωνία, ότι κάποιο ζώο έχει κατουρήσει. Η αμμωνία δεν κάνει για οπωροφόρα δέντρα, αλλά για γρασίδι είναι πρώτης τάξεως λίπασμα. Μια ζωή προσπαθώ να το εξηγήσω στη γιαγιά μου, που εξοργίζεται όταν κατουρώ στο γρασίδι μπροστά από την πόρτα του εξοχικού της. Είναι και τα σκατά βέβαια. Όχι, ακόμα δεν έχω χέσει μπροστά από την πόρτα της γιαγιάς μου. Καλό λίπασμα και τα σκατά, για αυτό έχει φουντώσει το γρασίδι.

Ας ψάξουμε μέσα στο γρασίδι. Νάταααα!Μμμμ… Του βίσωνα πρέπει να είναι. Βαρβάτα σκατά, όχι της πλάκας όπως οι σβώλοι της γίδας. Αχ καλέ κοιτάξτε: Μια μύγα κάθεται πάνω στα σκατά και χέζει η ίδια, πριν φάει το κολατσιό της! Ξέρετε τι θα κάνουμε τώρα? Θα αναλύσουμε το σκατούλι της μύγας. Θα μου πείτε ότι δεν έχουμε τα κατάλληλα όργανα, για να κάνουμε ανάλυση. Μην είστε μαλάκες, θα τα πάρουμε από εκεί που είχαμε πάρει το ποταμόπλοιο. Πω-πω…Βλέπετε τι απίθανο πράγμα είναι το κόπρανο της μύγας? Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου! Επτά δις μικρόβια συνωστίζονται πάνω στο αμελητέο σκατό. Και κοίτα ρε, τα μαλακισμένα, το καθένα πιστεύει ότι είναι το επίκεντρο του λειβαδιού!
Αμάν, ετοιμαστείτε για τον επικήδειο του σκατού της μύγας. Να μια «συντέλιους πουτανίσκους», η πολύχρωμη κάμπια με κέρατα, που έχει τα κόπρανα της μύγας για πρώτης τάξεως μεζέ, όπως οι Άγγλοι τα βραστά λαχανικά. «Χλαπ» και αριβεντέρτσι το σκατό της μύγαααας! Κοιτάξτε όμως τι συμβαίνει. Μια τσίχλα έχει σταμπάρει την συντέλιους πουτανίσκους! «Χλαπ» πάει και αυτή… «Ξου» ρε πούστη, «ξου». «Χλαπ», πάει και η τσίχλα, την έπνιξε και την έφαγε ένας αγριόγατος που κρυβότανε μέσα στο ψηλό γρασίδι! Και τι νομίζετε θα κάνει σε λίγο ο αγριόγατος? Θα χέσει κι αυτός, λίγο παρα πέρα. Και μέσα στα σκατά του αγριόγατου θα βρεθεί και το σκατό της μύγας, που το είχε φάει η κάμπια, που την είχε φάει η τσίχά, που την είχε φάει ο μπόσικος ο γάτος. Όλα γίνανε ένα, αλλά τα σκατά παραμείνανε σκατά!
Δε μου λέτε, τώρα, μήπως αυτό το «μεγάλο δράμα» που έχει διαδραματιστεί σε μια απομακρυσμένη γωνιά του απέραντου λειβαδιού έχει σημασία για το λειβάδι? Για τα εκατομμύρια αγελάδες, τα ποταμόπλοια, τους ερυθρόδερμους και τους βίσωνες, για τα ατελείωτα τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων μορίων του απέραντου σκηνικού? Όχι βέβαια! Η απεραντοσύνη ούτε καν γνώριζε την ύπαρξη του σκατού της μύγας, ή της μύγας που το είχε χέσει. Καρφί δεν της καιγότανε.
Η ζωή συνεχίζεται και πάνω στα νέα σκατά, που είχαν ξαναχεστεί λίγα μέτρα πιο πέρα από τα προηγούμενα, τα ίδια μικρόβια εξακολουθούν να πιστεύουν πως το κάθε ένα είναι το επίκεντρο του λειβαδιού, μόνο που ούτε κάμπια συντέλιους πουτανίσκους, ούτε τσίχλα, ούτε αγριόγατος υπάρχουν πια. Το χαβά τους τα μικρόβια. Κάθε φορά που βλέπουν φως, πιστεύουν πως είναι η πρώτη και η τελευταία!
Για τέτοια «συντέλεια» του κόσμου μιλάμε, στο περίπου. Πάει και αυτό…

Πάμε να σοβαρέψουμε λίγο

Βλέπω προχθές στο BBC για έναν νέο κομήτη που ανακάλυψαν, και που υποτίθεται πως σε 15 χρόνια θα περάσει ξυστά από τη Γη, με απρόβλεπτες συνέπειες, και θυμάμαι πως εδώ και καιρό οι θεωρίες συντέλειας που ήταν της μόδας μέχρι το 2000, εδώ και καιρό έχουν εκλείψει. Τι συμβαίνει δηλαδή? Τώρα είμαστε πιο ασφαλείς, ή μήπως το κατεστημένο είδε πως παραπήγε το θέμα και τώρα θέλει να το γυρίσει αλλού? Τι συνέβη ξαφνικά δηλαδή και έχουμε όλοι βολευτεί με την ιδέα πως αυτά που συμβαίνουν σε όλες τις γωνιές του διαστήματος είναι εκτός κόλπου» εδώ στη γειτονιά μας? Θυμήθηκα βλέποντας προχθές τη «Πηγή της Ζωής», τους Μάγια, των οποίων το ημερολόγιο ήταν σημείο αναφοράς για όλους τους καταστροφολόγους, αλλά και τους «ψαγμένους» του κόσμου. Το συγκεκριμένο ημερολόγιο, το οποίο έχει καταμετρημένα τα πάντα εδώ και 1500 χρόνια, και με απόκλιση 33’!(τριάντα τριών λεπτων!) από τα σύγχρονα όργανα μέτρησης του χρόνου, τελειώνει απότομα στις 23 Δεκεμβρίου του 2012.

Τώρα θα μου πείτε πως όταν ένας πολιτισμός είναι βασισμένος πάνω στα χασισόδεντρα και στις φυτείες κόκας μπορεί άνετα να σου φτιάξει έναν διαπλανητικό καζαμία στο πι και φι. Μα, κάτι τέτοια πρέπει να κάνανε οι μεγάλοι Μάγια, οι οποίοι ήταν και μεγάλη πλακατζήδες. Κανένας πολιτισμός, καμία χώρα, καμιά επιχείρηση, κανένας άνθρωπος δεν έχει φτάσει στο ζενίθ της επιτυχίας με απόλυτη σοβαρότητα. Αν δεν υπάρχει χιούμορ, χέστα. Που νομίζεται πως οφείλεται η παρακμή της Ελλάδας? Στη σοβαροφάνεια που μας διακατέχει. Ενώ στην Αμερική για παράδειγμα κανένα πρόβλημα δεν έχει ο εκάστοτε υπουργός Υγείας να χορεύει καστανιέτες όταν καλείται σε τηλεοπτικές εκπομπές. Τώρα θα μου πείτε «Κάτσε ρε, δάγκωσε τη γλώσσα σου, ο Ρουσόπουλος είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος. Ποτέ δε σκάει χαμόγελο, και εν τούτοις είναι πολύ επιτυχημένος»Μμμ…Αου…(Εντάξει, τη δάγκωσα τη γλώσσα!)Πάμε παρακάτω.
Ποιος άνθρωπος έχει γράψει τη πιο θεία μουσική? Ο Μότσαρτ βέβαια. Ε λοιπόν, δεν υπήρξε μεγαλύτερος αλητάμπουρας, γαμιάς και πλακατζής από το Μότσαρτ, που πέθανε νεότατος από τις μαλακίες που έκανε. Αν εξαιρέσουμε τη μουσική του, ούτε με χειρουργικά γάντια δεν τον άγγιζες. Ποια είναι η μεγαλύτερη διάνοια στο κόσμο σήμερα? Ασφαλώς ο τραγικός αστροφυσικός Stephen Hawking, που άρχισε να σκέφτεται από το σημείο που ο Αϊνστάιν είχε πάει πάσο. Εδώ και δεκαετίες , από πολύ νεαρή ηλικία, είναι καθηλωμένος στην αναπηρική καρέκλα από μια φοβερή αρρώστια που κυριολεκτικά του τα έφαγε όλα, εκτός από το μυαλό του. Την πρώτη μεγάλη θεωρία του τη σκαρφίστηκε στις δυο ώρες που του πήρε για να βγάλει μια κάλτσα! Όταν αργότερα διατύπωνε τις πρωτοποριακές θεωρίες του για τις μαύρες τρύπες, την μοναδικότητα, τα κβάντα και τον χρόνο, είχε χρήση μόνο τριών δακτύλων και μιλούσε με τη βοήθεια κομπιούτερ. Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, ο παρουσιαστής τον ρώτησε «Δεν είστε πικραμένος που τέτοιο μυαλό είναι εγκλωβισμένο σε ένα τέτοιο σώμα?» Ο μέγας Hawking γέλασε με τη καρδιά του και, με τη βοήθεια του κομπιούτερ και του βοηθού του απάντησε «Σας έχει περάσει ποτέ απ’ το μυαλό πως εάν αυτό το μυαλό ΔΕΝ ήταν εγκλωβισμένο σε ένα άχρηστο σώμα, μπορεί να μην έφτανε στα ύψη που έχει φτάσει?».

Σπάνια έχω νιώσει την ταπείνωση που ένιωσα ακούγοντας αυτό τον άνθρωπο να μιλάει έτσι. Και απ’ ότι λένε, ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να γελάσει. Προσωπικά πιστεύω ότι έχει αντέξει γιατί έχει χιούμορ. Ίσως και γιατί έχει δει το «Θεό». Κάποτε είχε πει «Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι ο Θεός, αλλά όπως κάποιος τον βλέπει σε μια τοιχογραφία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, έτσι και ένας αστροφυσικός τον βλέπει στο τέλος ενός μαθηματικού υπολογισμού».
Δεν ξέρω γιατί άνοιξα αυτή τη παρένθεση με τον Hawking, αλλά αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο ήρωας με συναρπάζει. Όταν τον βλέπω κάποτε σε βίντεο, ή όταν διαβάζω τα εκλαϊκευμένα βιβλία του, όσα μου επιτρέπει να διαβάσω το μυαλουδάκι μου, που σε σύγκριση με το δικό του ούτε καν σκατά δεν είναι, απλά είναι ανύπαρκτο, αισθάνομαι ντροπή που εγώ μπορώ και περπατάω και εκείνος δεν μπορεί.
Τι λέγαμε? Α, ναι, για συντέλεια και για Μάγια. Μάνα, γιατί με γέννησες φαφλατά? Πρέπει να καταλάβετε πως κανένας πολιτισμός δεν είναι αυτόνομος, και πως μόνο με συνδυασμό μπορούμε να βρούμε κάποια άκρη στη συντέλεια. (Υπάρχουν βέβαια υπολογίσιμες πιθανότητες να βρούμε αέρα κοπανιστό, αλλά ο αργόσχολος παπάς θάβει και τους ζωντανούς). Τώρα δικαιούστε να μου πείτε ότι, με τον χαβά που πάω, θα έρθει η συντέλεια και δεν θα έχω ξεμπερδέψει! Μην ανησυχείτε όμως, όπως είπαμε έχουμε καιρό μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου του 2012, διότι αυτή είναι η ημερομηνία του «φινίτο λα μούζικα», λένε οι Μάγια με την εκκωφαντική σιωπή τους.

How it happened

My brother began to dictate in his best oratorical style, the one which has the tribes hanging on his words.
"In the beginning," he said, "exactly fifteen point two billion years ago, there was a big bang and the Universe--"
But I had stopped writing. "Fifteen billion years ago?" I said incredulously.
"Absolutely," he said. "I'm inspired."
"I don't question your inspiration," I said. (I had better not. He's three years younger than I am, but I don't try questioning his inspiration. Neither does anyone else or there's hell to pay.) "But are you going to tell the story of the Creation over a period of fifteen billion years?"
"I have to," said my brother. "That's how long it took. I have it all in here," he tapped his forehead, "and it's on the very highest authority."
By now I had put down my stylus. "Do you know the price of papyrus?" I said.
"What?" (He may be inspired but I frequently noticed that the inspiration didn't include such sordid matters as the price of papyrus.)
I said, "Suppose you describe one million years of events to each roll of papyrus. That means you'll have to fill fifteen thousand rolls. You'll have to talk long enough to fill them and you know that you begin to stammer after a while. I'll have to write enough to fill them and my fingers will fall off. And even if we can afford all that papyrus and you have the voice and I have the strength, who's going to copy it? We've got to have a guarantee of a hundred copies before we can publish and without that where will we get royalties from?"
My brother thought awhile. He said, "You think I ought to cut it down?"
"Way down," I said, "if you expect to reach the public."
"How about a hundred years?" he said.
"How about six days?" I said.
He said horrified, "You can't squeeze Creation into six days."
I said, "This is all the papyrus I have. What do you think?"
"Oh, well," he said, and began to dictate again, "In the beginning-- Does it have to be six days, Aaron?"
I said, firmly, "Six days, Moses."

Μια ωραία ιστορία

Η Γιουγκοσλαβία ήταν μια ήσυχη ελληνορθόδοξη χώρα, όπου τα πουλάκια κελαηδούσαν και οι καμπάνες από τις εκκλησιές παιάνιζαν τον Ακάθιστο Ύμνο. Οι Σέρβοι(και Έλληνες) κάτοικοι της χώρας φέρονταν με υποδειγματικό τρόπο στους απειροελάχιστους Αλβανούς, Κροάτες και Βόσνιους λαθρομετανάστες τους και έδιναν ελάχιστη σημασία στα ύπουλα σχέδια των τελευταίων που σκοπό είχαν τον αφελληνισμό της χώρας και τη μετατροπή της σε μια ισοπεδωμένη νεοταξίτικη σούπα ανεγκέφαλων καταναλωτών κόκα-κόλα. Ο καλός αφέντης της χώρας Μιλόσεβιτς που κυβερνούσε δημοκρατικά εδώ και τόσα χρόνια, προστάτευε όσο μπορούσε τους μουσουλμάνους της επικράτειας. Μόνο κάποιοι στρατηγοί του, χωρίς να έχουν φυσικά καμία σχέση με τον ίδιο, έκαναν κάποια πράγματα αμφιβόλου νομιμότητας. «Εθνικές εκκαθαρίσεις» τα είπαν κάποιοι από άλλες μεριές της γης, αλλά έλα μωρέ, τι να μας πουν και αυτοί που αφάνισαν τους Ινδιάνους τώρα…

Όλα αυτά τελείωσαν το 1999, όταν το μογγολοεβραιοκινούμενο ΝΑΤΟ, υπακούοντας στα κελεύσματα των Παγκοσμιοποιητών, των επτά Σοφών της Σιών και των πολυεθνικών εταιρειών, επιτέθηκε ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ σε αυτό το ολάνθιστο βασίλειο της ελληνορθοδοξίας. Το γεγονός έχει μείνει στην ιστορία σαν “Ο Πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας”. Οι πλευρές ήταν από τη μία ΝΑΤΟ - παγκοσμιοποιητές - Κόκα Κόλα και από την άλλη Έλληνες-Ανθρωπιά - ορθόδοξοι - Γιουγκοπλάστικα. Φυσικά, παρά το ότι αμυνθήκαμε γενναία, στο τέλος χάσαμε, με αποτέλεσμα σήμερα οι λαθρομετανάστες Αλβανοί στην περιοχή του Κοσόβου (γνωστό λίκνο του σερβισμού, από την εποχή που οι Σέρβοι για την ακρίβεια υπέστησαν εκεί την πιο δεινή ήττα τους από τους Οθωμανούς) να έχουν ξετσουτσουνέψει και να ζητάνε κράτος.

Αργότερα εκπρόσωποι του Ο.Η.Ε. στη Σρεμπένιτσα ανακάλυψαν κάτι τάφους με χιλιάδες πτώματα. Μάλλον από τη πολύ Κόκα Κόλα θα πέθαναν…

Η ώρα πάει 4, μόλις τελείωσα το Layer Cake (thanks Στέλιο), τσαντίστηκα που μεταφράσανε το geezer σε αδερφή, και το σκεφτόμουν βγάζοντας το δισκάκι από το DVD player.Μεταπήδησα μετά σε ένα άλλο θέμα: Γιατί κατά μέσο όρο οι gay είναι τόσο επιτυχημένοι;

Επειδή αλληλοβοηθιούνται;
Ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι "κανονικοί"?

Στροφάρουν περισσότερο γιατί έχουν ωριμάσει νωρίτερα?
Κάνουν πουστιές σε άλλους για να τους φάνε τη θέση; (το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;)
Δεν χάνουν τη μισή μέρα τους φαντασιώνοντας πως πηδάνε την Angelina Jolie?
Είμαι διατεθιμένος να συμφωνήσω βέβαια πως ένας αποτυχημένος gay είναι λιγότερο πιθανό να δείξει πως είναι gay, και αυτό μας διαστρεβλώνει λίγο τα αποτελέσματα της κατά τα άλλα επιστημονικής έρευνας, αλλά κάθε απάντηση είναι δεκτή...

Δεν μ'αφήνει να αγιάσω...

Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο. Ένας ηλικιωμένος άνδρας ήθελε να ξεφορτωθεί την σύζυγό του, με τρόπο τέτοιο ώστε να του μείνει η περιουσία της. Δεν ήθελε όμως να διαπράξει κι έγκλημα. Από την άλλη όμως αδημονούσε. Δεν ήταν δυνατόν να περιμένει να πεθάνει από φυσιολογικά αίτια, και γι’ αυτό ρωτούσε δεξιά κι αριστερά τους φίλους του πως μπορούσε να επιταχύνει τις βουλές του Κυρίου. Βρέθηκε λοιπόν ένας γνωστός, ο οποίος του αποκάλυψε το μυστικό της αργής ευθανασίας: σεξ. «Κάνε πέντε φορές την ημέρα έρωτα με την σύζυγο σου και σε τρεις μήνες θα είναι τελειωμένη...»Δυόμισι μήνες μετά, ο «δολοφόνος» σύζυγος είναι ράκος. Χλωμός κι αδύναμος. Κυκλοφορεί με την ροδαλή σύζυγό του. Συναντούν κάποιο γνωστό. Τρομαγμένος ο τελευταίος από την όψη του συζύγου ρωτά: «πως είναι η υγεία σας;». Τρεμάμενος ο σε «αργή κίνηση δολοφόνος» σύζυγος του απαντά ψιθυριστά: «Εγώ, είμαι μια χαρά. Η γυναίκα μου είναι στα τελευταία της...»Το ανέκδοτο αυτό θύμιζε η συνέντευξη της Γ.Γ. του ΚΚΕ κ. Αλέκας Παπαρήγα προχθές στην ΝΕΤ. Όταν ρωτήθηκε από τον οικοδεσπότη δημοσιογράφο γιατί είναι ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση απάντησε στα σοβαρά: «διότι είναι ένα σχήμα το οποίο προσπαθεί να δώσει μια τελευταία ανάσα ζωής στον καπιταλισμό...»Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η απάντηση του «δολοφόνου του καπιταλισμού σε αργή κίνηση». Μάλλον τα εννοεί αυτά που λέει η κ. Παπαρήγα. Το πρόβλημα είναι ότι στο πάνελ των τριών δημοσιογράφων που υπήρχε απέναντί της δεν γέλασε κανείς. Όχι, γιατί υπάρχει υψηλή ευγένεια απέναντι σε ένα συνομιλητή, αλλά γιατί στην Ελλάδα θεωρείται θέσφατο ότι κι αν πει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Aσχετα αν διαψεύσθηκε οικτρά από την ιστορία, άσχετα αν ότι πρόβλεψε πήγε στράφι, άσχετα αν το Τείχος έπεσε, άσχετα, άσχετα, άσχετα... Η κ. Παπαρήγα καλείται σε εθνικό κανάλι να μας πει ότι «αυτό που πρεσβεύω εγώ είναι μια χαρά. Ο καπιταλισμός είναι στα τελευταία του...»Υπάρχει ένα δέος απέναντι στους κομουνιστές. Θεμιτό, αν σκεφθεί κανείς πόσα τράβηξαν από την πολιτική μισαλλοδοξία. Αυτό το δέος όμως πρέπει να αφορά τους αγωνιστές. Τα πρόσωπα. Όχι τις μπαρούφες που πετούν. Διότι είναι άλλο πράγμα να σέβεσαι το παρελθόν του ΚΚΕ κι άλλο να θαρρείς πως έχει μέλλον...

Αμαν ρε παιδιά!

Πάει, χάλασε και το Τέξας. Δεν θεωρείται πλέον αδίκημα η ομοφυλοφιλία σε ιδιωτικό χώρο. Με αυτό το χάλι που έχουν πάρει οι συγχωριανοί του Μπους σε μερικά χρόνια θα καταργήσουν και την θανατική ποινή...

Μαθήματα γεωγραφίας

Ποιά είναι πιο μεγάλη; Η Γροιλανδία ή η Κίνα;Δε θυμάστε; Να σας δώσω μήπως ένα χάρτη που έχω πρόχειρο για να συγκρίνετε; Ορίστε νάτος.

Ελπίζοντας λοιπόν πως ξέρετε πού είναι αυτές οι δύο χώρες στο χάρτη, θα δείτε πως έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος, έτσι; (Πανούλη, η Κίνα και η Γροιλανδία είναι αυτές με το σκούρο πράσινο χρώμα στο χάρτη).Τι θα κάνατε λοιπόν αν σας έλεγα πως στην πραγματικότητα η Κίνα είναι σχεδόν τετραπλάσια σε έκταση από τη Γροιλανδία;

(πηγή: CIA World Factbook: China & Greenland)

Ο λόγος που δεν φαίνονται αυτά στο χάρτη είναι πως οι χάρτες που χρησιμοποιούμε τόσα χρόνια είναι απλά λάθος. Και το λάθος οφείλεται στο ότι είναι τελείως αδύνατον να αναπαραστήσεις μια πεπλατυσμένη σφαίρα πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια χωρίς να επιλέξεις από ποιό σημείο βλέπεις το χάρτη.Έτσι λοιπόν, ο Γερμανός Mercator, ο οποίος πρώτος έφτιαξε τους χάρτες που χρησιμοποιούμε κατά κόρον σήμερα, επέλεξε να έχει ως κέντρο του την Ευρώπη, κάνοντάς την να φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. Δεν είχε κάποιο κακό σκοπό. Άλλωστε τότε η Ευρώπη ήταν το κέντρο τού κόσμου και κάπου έπρεπε να είναι το κέντρο!Μετά ήρθαν πολλοί ακόμα χαρτογράφοι που επιδίωξαν να διορθώσουν αυτό το λάθος, αλλά τα ονόματά τους και τα έργα τους δεν ξέφυγαν ποτέ από τα σκονισμένα βιβλία της ιστορίας της επιστήμης της χαρτογραφίας.Τελευταίος ήταν ο Peters, ο οποίος έφτιαξε έναν νέο χάρτη ο οποίος αναπαριστά όσο πιο ακριβέστατα γίνεται τον πραγματικό χάρτη του κόσμου στον οποίον ζούμε.

Μη λιποθυμήσετε. (ανοίγει με κλικ)

Η Αφρική φαίνεται τεράστια ε; Και η Ευρώπη μια σταλιά. Ξέρετε γιατί; Γιατί έτσι ακριβώς είναι.Το ερώτημα όμως είναι γιατί τόσους αιώνες δεν έχουμε αλλάξει χάρτες. Αυτό ξέρει κανείς να το απαντήσει;Yeap, you guessed it. Δεν αλλάζουμε τους χάρτες μας γιατί δεν θέλουμε να ξέρει ο κόσμος πως η Αφρική είναι μεγαλύτερη. Δεν θέλουμε ο κόσμος να ξέρει πως είμαστε μια σταλιά. Δεν θέλουμε να συνδέσουνε την εδαφική τους υπεροχή με το ότι τα δύο τρίτα του πληθυσμού πεινάνε.Και αν αυτό σας φαίνεται κουφό και "αποκλείεται να είναι όλα αυτά μια συνομωσία" τότε πώς θα σας φαινόταν το γεγονός πως ο μόνος λόγος που το βόρειο ημισφαίριο είναι στο πάνω μέρος του χάρτη είναι ο ίδιος: η δημιουργία της εντύπωσης της γεωγραφικό-πολιτικής υπεροχής; Δεν υπάρχει σύμφωνα με τους Γεωγράφους λόγος για να μην απεικονίζαμε τη Γη στους χάρτες έτσι!:

Για προσπαθείστε να εντοπίσετε την Ευρώπη (και πόσο μάλλον την Ελλάδα) αν είχαμε υιοθετήσει αυτόν τον χάρτη του κόσμου